Opublikowane w

Jak zostałem przestępcą

W Nowej Zelandii wiele osób używa strzelb, aby chronić winnice przed ptakami lub zabiera karabin na jesienną wędrówkę po wzgórzach w poszukiwaniu jeleni. Okazuje się, że tragiczne wydarzenia z 15 marca 2019 w Christchurch skutkowały zamianą wielu z nich w przestępców. W poniższym artykule Paul Taggart zwraca uwagę na to jak bardzo nowozelandzcy politycy tworzący chore prawo są w błędzie.

Moje przejście od zwykłego faceta w średnim wieku do zrzędliwego staruszka było dość nagłe. Było pośrednio spowodowane tragicznymi wydarzeniami w Christchurch.

Wydarzenia tamtego dnia były całkowicie przerażające. W konsekwencji wszystko co w ich wyniku zrobił rząd nie podlegało otwartej krytyce z obawy, że będzie to źle odebrane przez osoby pogrążone w żałobie.

Notowania premier Jacindy Ardern po jej pierwszym wystąpieniu po strzelaninie wzrosły skokowo i przez kilka tygodni miałem wrażenie, że Nowa Zelandia jest rządzona przez mesjasza [historia pokazała nie raz, że obywatele stają po stronie prezydenta czy premiera w obliczu pojawiającego się nagle zagrożenia — przyp. tłum]. Ponieważ jednak takie wydarzenia stanowią podatny grunt dla osób gotowych wdrażać przeróżne programy, to oportuniści szybko zabrali się do pracy.

Po atakach z 11 września, najgorszym wydarzeniu terrorystycznym tego wieku, Stany Zjednoczone podjęły działania na wielu kierunkach, łącznie z kontrowersyjną inwazją na Irak.

Winston Churchill powiedział kiedyś, że ci, którzy nie uczą się z historii są skazani na jej powtarzanie. Jacinda Ardern pracowała wcześniej jako doradca ds. polityki u boku Tony’ego Blaira, który z kolei popierał działania George’a W. Busha w Iraku. Powinna więc wiedzieć, że zanim podejmie się rygorystyczne działania należy najpierw ochłonąć.

Ale po 15 marca nasza premier zrobiła dokładnie to, co zrobił prezydent Bush — zaatakowała cel, który w ogóle nie był związany z wcześniejszymi wydarzeniami.

I to właśnie uruchomiło moją transformację w zrzędliwego staruszka. Od nastoletnich lat jestem licencjonowanym posiadaczem broni palnej; najpierw w Wielkiej Brytanii, a następnie w Nowej Zelandii, po tym jak wyemigrowałem tutaj w wieku lat 20. Nie jestem szczególnie aktywnym strzelcem i nigdy nie miałem samopowtarzalnej broni typu wojskowego (MSSA).

Ponieważ jestem zdrowy na umyśle i nigdy nie biłem żony, to policja nie miała powodu żeby odmówić mi pozwolenia na broń. Zawsze uważałem, że mojej licencji strzeleckiej nic nie zagraża.

Moja kartoteka karna jest czystsza od kartoteki szefa policji Mike’a Busha, który to komisarz został kiedyś skazany za jazdę po pijanemu. Pijani kierowcy z wyrokiem w Nowej Zelandii nie dostaną nigdy wizy wjazdowej do Kanady, a mimo to mamy komisarza policji z wyrokiem. To daje do myślenia. Co więcej, na szczycie administracji zasiada również Willy Haumaha, który był oskarżony o poniżanie i deprecjonowanie kobiet.

Tak więc dwaj mężczyźni, którzy swoimi działaniami udowodnili, że kiepsko sobie radzą w społeczeństwie, prawdopodobnie doradzali premierowi i wspólnie zatwierdzali nowe przepisy prawne. Dzięki nim po 40 latach z legalnego posiadacza broni palnej z licencją w dwóch krajach nagle stałem się przestępcą. Jedynym powodem dla którego to się stało był subiektywny osąd polityków wszystkich parlamentarnych opcji, którzy jednogłośnie stwierdzili, że broń typu MSSA jest zła, powinna zostać skonfiskowana i zniszczona, bo tego typu broni palnej użyli przestępcy w strzelaninach w Christchurch. Zwykle nie biorę udziału w debacie o tego rodzaju broni, ponieważ mam mieszane uczucia co do MSSA. Jednak w środowisku polityków szybko zrodził się pomysł całkowitego zakazu broni podobnej do wojskowej. Opracowano stosowne zmiany w przepisach przy okazji przemycając kilka innych zmian. Nie jest nawet jasne kto je zaproponował.

Dodatkowe klauzule i poprawki oznaczają, że Bogu ducha winna kowbojska broń palna wyprodukowana przez Winchestera i pochodząca z lat osiemdziesiątych XIX wieku, strzelby z których polowano na kaczki i mój karabin na polowanie na jelenia, stały się nielegalne.

Mój Browning ma magazynek, który mieści cztery naboje. Karabin ten ma ogranicznik, który zapobiega włożeniu do niego magazynka o dużej pojemności. Jest przeznaczony do polowania na jelenie i od dziesięcioleci cieszy się popularnością wśród osób tak samo jak ja leworęcznych, które przez wiele lat miały ograniczony wybór jeśli chodzi o broń typu bolt-action [broń nieautomatyczna z zamkiem suwliwym stosowana dziś m.in. łowiectwie — przyp. tłum].

Tak wiec muszę oddać swój karabin, ponieważ zmiana prawa została pośpiesznie wprowadzona w życie, jeszcze zanim zwykli ludzie zdołali się z nią zapoznać, skomentować ją lub zakwestionować jej całkowitą głupotę. Muszę oddać swój stary karabin na złom, bo inaczej grozi mi siedem lat za kratkami.

Wkurzają mnie też pijarowi spin-doktorzy, którzy zajmują się tematem broni. Przykładowo, kiedy policja mówi o broni, którą ma skonfiskować, to nazywa ją „bronią szturmową” — co kojarzy się z bronią wojskową, nawet jeśli chodzi o zwykłe karabiny sportowe lub strzelby. Kiedy jednak skradziono z posterunku policji w Palmerston North jedenaście sztuk broni, to te same karabiny nazywano wtedy po prostu „bronią palną”. To drugie brzmi oczywiście łagodniej.

Przerażają mnie sposoby, których łapali się politycy, by w zastraszającym tempie przepchnąć zmiany w prawie, jadąc na fali publicznego niezadowolenia po strzelaninie. Niektóre z tych sposobów były bardziej przerażające niż inne.

Judith Collins sięgnęła dna, kiedy zaatakowała podkomisarza komisji kwalifikacyjnej w związku ze jego wyrokiem, który dostał kiedyś za granicą. Nie miało to nic wspólnego ze sprawą, która właśnie się toczyła. Co więcej, bitwa została już wygrana, komisja kwalifikacyjna była tylko szaradą. Postanowiono już na szczytach władzy, że prawo zostanie uchwalone, więc występ pani premier przed kamerami był tylko bezwstydną autopromocją.

Prawdopodobnie punktem zwrotnym mojej transformacji w zrzędliwego staruszka było wysłuchanie ministra policji Stuarta Nasha, który z radością powiedział w wywiadzie telewizyjnym, że ci, którzy nie zastosowali się do nowego prawa, zostaną uwięzieni na siedem lat. Jakże głupi jest ten Nash.

Wiemy dobrze, że nawet prawdziwi przestępcy często nie trafiają do więzienia, nawet wtedy, gdy prawo jest surowe i gdy popełnią poważne przestępstwo.

Irytujące było również słuchanie jak gadał o tym, że posiadanie broni palnej jest przywilejem, a nie prawem naturalnym. Myli się w swoim twierdzeniu, ale nawet gdyby miał rację — co daje mu prawo do odebrania mi tych przywilejów po 40 latach bezpiecznego obchodzenia się z bronią?

Jednocześnie minister sprawiedliwości Andrew Little nawołuje do otwarcia więzień i wypuszczenia na wolność trzydziestu procent groźnych przestępców. Ale ludzie tacy jak ja — z „przeszłością kryminalną” czystszą niż przeszłość komisarza policji — mają teraz trafić za kratki i spędzić tam kolejne siedem lat na karmieniu świń i słuchaniu strażników siorbiących Slushies w więzieniu Christchurch Men’s Prison. I jeszcze ten ich pomysł z wykupem broni palnej — to będzie ogromny koszt bez najmniejszego wpływu na bezpieczeństwo publiczne.

Są obszary, w których te pieniądze bez wątpienia uratowałaby życie — już lepiej przekazać je do NFZ. Moja żona zmarła na raka piersi. Jako wdowca bardzo mnie boli, gdy widzę jak kobiety zmuszone są sprzedawać swoje domy rodzinne, aby wyjechać za granicę na leczenie farmakologiczne niedostępne w Nowej Zelandii.

Wystarczyłoby, żeby pani premier Ardern pstryknęła palcami, a znalazłyby się pieniądze na pomoc dzieciom, rodzicom i dziadkom tych, którzy byli w meczetach w czasie strzelaniny. Rząd może zapewnić im domy, świadczenia i opiekę zdrowotną, nie zastanawiając się nad kosztami, które nie mają większego znaczenia w skali kraju. Premier mogłaby pomóc kobietom w Nowej Zelandii, które umierają, bo zabrakło im kilku tysięcy dolarów na najnowocześniejsze leki przeciwnowotworowe. Jednak zamyka na to oczy.

Jestem więc nieszczęśliwy. Jestem zrzędliwy wobec rządu i rozczarowany opozycją, która zapomniała, że jej zadaniem jest sprzeciw, a przynajmniej zadawanie dobrych pytań. Jestem zasmucony także policją, która wykorzystała tragedię do osiągnięcia celu, którego nie udało się jej osiągnąć w legalny sposób w bardziej spokojnych czasach.

Opracowanie na podstawie Joining the Criminal Class

Na całym świecie trwa krucjata przeciwko uczciwym, spokojnym obywatelom, których jedynym przewinieniem jest to, że posiadają broń. Rządy, które w skrajnych przypadkach same potrafią wymordować miliony ludzi, podejmują głupie decyzje pod wpływem etatystycznych ideologii. Nic więc dziwnego, że broń jest dziś pod ostrzałem — w rękach praworządnych obywateli działa bowiem hamująco na skrajnie nieodpowiedzialne działania rządów. Broń w rękach zwykłych obywateli jest solą w oku polityków. Często wszystkich opcji. Co widać na przykładzie Nowej Zelandii.

Zawsze będę popierał rząd, który dba o swoich obywateli. Jednak rząd, który sprzeniewierzy się suwerenowi nigdy nie powinien mieć poparcia większości.

Morderca z Christchurch pochwalający komunistyczne reżimy wyraźnie powiedział po ataku, że w wyniku jego działań zostaną ograniczone prawa praworządnych posiadaczy broni. Rząd Nowej Zelandii zachowuje się jakby z tym mordercą współpracował. Co więcej, okazuje się, że w tym nienormalnym świecie ten przestępca ma szansę na uniewinnienie.

Opublikowane w

To nie jest wojna prawicy z lewicą. To jest walka między etatyzmem a indywidualizmem

Jak wielkie żniwo musi jeszcze zebrać śmierć, żeby ludzie zdali sobie sobie sprawę z zatrważającego zła jakim jest komunizm i bliźniacza ideologia nazistowska?

https://pxhere.com/en/photo/12419

Pisałem o tym, że ideologie totalitarne, takie jak komunizm i nazizm, mają wiele wspólnego. Obie podporządkowują jednostkę państwu i obie dają państwu władzę nad gospodarką.

I obie wymordowały miliony ludzi.

Matt Kibbe zrobił świetne nagranie na ten temat.

Nie muszę chyba mówić, że zgadzam się z Mattem.

To nie jest walka lewicy z prawicą. To walka etatyzmu z indywidualizmem.

Na początek kilka tekstów na ten temat.

Zaczniemy od artykułu Bradleya Birzera, opublikowanego przez Intellectual Takeout. Autor obawia się, że totalitaryzm lewej strony powraca.

W 1936 roku miałeś trzy drogi do wyboru: narodowy socjalizm, międzynarodowy socjalizm i zachowanie godności. W 2018 roku znajdujemy się w podobnych okolicznościach…. Dlaczego tak dzieje się również dzisiaj…? Po pierwsze wykładowcom i nauczycielom nie udało się przekonać opinii publicznej co do tego, jak nikczemne były i są wszystkie formy komunizmu. …Prawie wszyscy historycy ignorują najistotniejszy fakt XX wieku: że to rządy wymordowały ponad 200 milionów niewinnych ludzi i stoją za największą masakrą w historii świata.

Terror panował w miejscach straceń, w obozach koncentracyjnych i w gułagach. …Po drugie, dorosło całe pokolenie, które nigdy nie doświadczyło sowieckich gułagów czy chociaż widziało mur berliński. ….większość młodych wyznawców komunizmu powtarza najstarszą mantrę propagandową lewicy — że prawdziwy komunizm nigdy nie istniał.

Wyjaśnia, że faszyzm i socjalizm to dwie strony tej samej monety.

Narodowi Socjaliści wprowadzili w życie socjalizm. …znacjonalizowali przemysł niemiecki zastraszając, a nie działając zgodnie z prawem. W swoich pamiętnikach Joseph Goebbels napisał pod koniec 1925 roku: „Lepiej byłoby dla nas gdybyśmy skończyli pod rządami bolszewizmu, niż musieli znosić niewolnictwo pod rządami kapitalizmu. A kilka miesięcy później dodał: „Myślę, że to straszne, że my i komuniści bijemy się wzajemnie po głowach”.

Niezależnie od stanu rywalizacji między tymi dwoma obozami, Goebbels twierdził, że obie siły powinny być sojusznikami i wspólnie podbijać świat. ….Włoscy faszyści byli bardziej niż naziści związani z marksistami. Mussolini rozpoczął swoją karierę jako marksistowski publicysta i pisarz (podobnie jak Angela Merkel, która w młodości należała do komunistycznej organizacji Wolna Młodzież Niemiecka — przyp. tłum.). Kilku włoskich faszystów należało nawet do Kominternu.

Richard Mason wymienia podobne punkty w artykule, który napisał dla Fundacji Edukacji Ekonomicznej (Foundation for Economic Education).

…jak reagujemy na młot i sierp? Nie muszę chyba wyjaśniać, że reżimy komunistyczne doprowadziły do śmierci milionów ofiar; podobnie jak nie trzeba wyjaśniać czym był holokaust, gułagi Związku Radzieckiego i masakry ludności w Kambodży. Jednak dziennikarze w Wielkiej Brytanii otwarcie i z dumą opowiadają się za komunizmem. Wzniesiono pomniki Karola Marksa. …w żaden sposób faszysta nie może twierdzić, że „to nie był prawdziwy nazizm”. To samo jednak nie dotyczy komunizmu. ….Ponieważ Karol Marks nigdy sam nie wdrożył komunizmu, przywódcy państw komunistycznych zawsze grają tą kartą.

Nieważne do jakiej tragedii czy kryzysu doprowadzi reżim komunistyczny, zawsze można winić za to niewłaściwe wdrożenie wytycznych Marksa…. Ideologia komunistyczna w najczystszej formie jest oddzielana od jej praktycznej realizacji. Co musi się stać, żeby jej okropieństwa zdyskredytowały wszelkie próby jej popierania? ….Historia komunizmu jest tak samo krwawa jak historia nazizmu; a w rzeczywistości dużo bardziej. Nadszedł czas, abyśmy właściwie ją oceniali.

Amen. Wypowiadałem się już w tej kwestii. Zdecydowanie polecam to, co napisał w tej sprawie Jeff Jacoby.

Również Sheldon Richman napisał na ten temat.

…faszyzm to socjalizm z kapitalistyczną otoczką. Słowo to wywodzi się z 'fasces', rzymskiego symbolu kolektywizmu i władzy: wiązka rózg z wystającym z niej toporem… Tam, gdzie socjalizm stosował totalitarną kontrolę procesów gospodarczych w społeczeństwie poprzez upaństwowienie środków produkcji, faszyzm stosował kontrolę pośrednio, poprzez dominację nad prywatnymi właścicielami tych środków. …Tam, gdzie socjalizm całkowicie zniósł wszelkie stosunki rynkowe, faszyzm zostawił relacje rynkowe przy jednoczesnym planowaniu wszelkich działań gospodarczych. Tam, gdzie socjalizm zniósł pieniądz i ceny, faszyzm kontrolował politycznie system monetarny i ustalał wszystkie ceny i płace.

Richman wyjaśnia przepaść między kapitalizmem a faszystowską ekonomią.

…przedsiębiorczość została wymazana. To państwowe ministerstwa, a nie konsumenci, decydowały o tym co miało zostać wyprodukowane i na jakich warunkach. …Faszyzm należy odróżnić od interwencjonizmu, czyli gospodarki mieszanej. Interwencjonizm stara się kierować procesem rynkowym, a nie go eliminować, jak to uczynił faszyzm. …Faszystowskie państwo poprzez utworzone oficjalne kartele kontrolowało wszystkie aspekty produkcji, handlu, finansów i rolnictwa.

Produkty powstawały najpierw na biurkach planistów. Planowano centralnie poziomy produkcji, ceny, płace, określano warunki pracy i wielkość firm. Koncesjonowanie było wszechobecne; żadna działalność gospodarcza nie mogła być podjęta bez zgody rządu. …. „nadwyżka” dochodów musiała być przekazywana w formie podatków lub „pożyczek”. ….Ponieważ polityka rządu zmierzała do autarkii, czyli narodowej samowystarczalności, konieczny był protekcjonizm: import był zabroniony lub ściśle kontrolowany…faszystowskie rządy podejmowały również projekty masowych robót publicznych finansowanych z wysokich podatków, pożyczek i kreacji pieniądza fiducjarnego.

To wcale nie są nowe spostrzeżenia. Oto co Ludwig von Mises napisał na ten temat już w latach czterdziestych ubiegłego wieku.

Marksiści uciekali się do polilogizmu, ponieważ nie mogli obalić logicznymi metodami teorii opracowanych przez ekonomię „burżuazyjną”, ani wniosków wyciągniętych z tych teorii pokazujących niepraktyczność socjalizmu. Ponieważ nie byli w stanie racjonalnie wykazać zasadności swoich własnych idei lub braku zasadności idei swoich przeciwników, potępili przyjęte metody logiczne. ….Niemieccy nacjonaliści musieli zmierzyć się dokładnie z tym samym problemem co marksiści.

Nie potrafili też ani wykazać poprawności własnych stwierdzeń, ani obalić teorii ekonomii i prakseologii. W ten sposób schronili się pod dachem polilogizmu, przygotowanego dla nich przez marksistów. Oczywiście wymyślili własną markę polilogizmu. …Ani marksistowski, ani nazistowski polilogizm nigdy nie posunął się jednak dalej niż poza stwierdzenie, że logiczna struktura umysłu człowieka różni się w zależności od klasy czy rasy. …Polilogizm nie jest filozofią ani teorią epistemologiczną. Jest to postawa fanatyków o wąskim umyśle.

Fanatycy Ci są motywowani nienawiścią. Naziści nienawidzą ludzi różnych ras i religii, podczas gdy marksiści nienawidzą ludzi o różnych dochodach i pochodzeniu społecznym.

Biorąc pod uwagę powyższe artykuły poniższy mem z Matriksa pasuje tu jak ulał.

„A gdybym ci powiedział, że faszyzm, nazizm, socjalizm i komunizm to różne warianty tego samego kolektywizmu”

Wiemy nawet co się dzieje, gdy ktoś dowiaduje się o wspólnych cechach ideologii etatystycznych. Daily Caller zamieścił informację o studentce, która bardzo się zdenerwowała po tym jak powiedziano jej, że Narodowo-Socjalistyczna Partia Robotnicza była… tak, socjalistyczna.

Shelby Shoup, działaczka „sprawiedliwości społecznej” i studentka historii na Uniwersytecie Stanowym na Florydzie, została aresztowana za rzucenie napojem mlecznym w koleżankę ze studiów. Wypowiedziała przy tym słowa : „Naziści nie byli socjalistami”. Została skazana za fizyczną napaść.

A jak już mamy uśmiech na twarzy, to myślę, że warto podzielić się z wami tą satyrą od mądrych gości z Babylon Bee.

Na konferencji prasowej w czwartek lider amerykańskiej partii nazistowskiej Emmett Scoggins powiedział dziennikarzom, że jego grupa nie próbuje zaszczepić nazizmu, ale znacznie lepszy system zwany „demokratycznym nazizmem”. ….Scoggins został zapytany o powód użycia słowa „demokratyczny” i o to, jak demokratyczny nazizm różni się od zwykłego nazizmu. Główna różnica polega na tym, że dodajemy słowo „demokratyczny”, ponieważ ludzie lubią to słowo o wiele bardziej niż słowo „nazizm”, powiedział Scoggins. …Konferencja zakończyła się długim przemówieniem Scogginsa na temat….jak to „prawdziwy” nazizm nigdy nie był jeszcze w praktyce wypróbowany.

Podsumuję teraz moją amatorską próbę sklasyfikowania różnych ideologii.

W powyższym filmie Matt użył koła.

Zastanawiam się, czy trójkąt ma może większy sens, z wolnością na górze i totalitaryzmem na dole.

Oto kilka uwag na temat tego trójkąta.

  • W 2017 r. rozróżniłem socjalizm liberalny i marksistowski. To samo dotyczy wszystkich innych. Moglibyśmy dodać linię tuż nad autorytaryzmem, kolektywizmem i socjalizmem i stwierdzić, że ideologie powyżej tej linii są demokratyczne, a ideologie poniżej tej linii są dyktatorskie.
  • Biorąc pod uwagę różnicę między techniczną definicją socjalizmu (własność rządu, planowanie centralne, kontrola cen) a codzienną definicją (duża redystrybucja), zastanawiam się, czy nie powinienem raczej używać określenia „państwo opiekuńcze” niż „demokratyczny socjalizm”? Rezultat końcowy i tak nie jest ciekawy, niezależnie od tego jak to opiszemy.
  • Jeśli skupimy się tylko na polityce gospodarczej, to moim zdaniem zaproponowane przeze mnie „spektrum etatyzmu” wystarczy.
  • Jeśli skupimy się tylko na lewicy, to mój zainspirowany przez Berniego Sandersa system klasyfikacji też wygląda dobrze.

P.S. Lubię myśleć, że na świecie nie ma cywilizowanych ludzi gotowych tolerować ideologię nazistowską. Ale martwi mnie, że tego samego nie można powiedzieć o komunizmie. Szef Komisji Europejskiej wziął udział w obchodach urodzin Karola Marksa. Firmy takie jak Mercedes-Benz gloryfikują w swoich reklamach rasistowskich morderców (podobnie jak śmierć Che). Nawet symfonie używają symboli komunistycznych to reklamowania swoich występów.

Jak wielkie żniwo musi jeszcze zebrać śmierć, żeby ludzie zdali sobie sobie sprawę z zatrważającego zła jakim jest komunizm i bliźniacza ideologia nazistowska?

Opracowanie na podstawie The Battle Isn’t Right vs. Left. It’s Statism vs. Individualism

Opublikowane w

Czy osoba o lewicowych poglądach może być posiadaczem broni?

Na grupie „Broń Palna – Forum” pojawił się ciekawy wątek związany z pytaniem czy osoba o lewicowych poglądach może być posiadaczem broni (w sensie czy to się nie kłóci). Czy koniecznie musi wierzyć w Boga, czy koniecznie musi być prawicowcem, utożsamiać się z „Bóg Honor Ojczyzna”, itd. Nie pamietam całości pytań, a wątek został usunięty przez moderatorów. Uważam jednak, że temat zasługuje na uwagę i chociaż krótki komentarz.

W wolnym świecie nawet lewak może posiadać broń. Komuniści uwielbiali broń — bez niej niemożliwa by była rewolucja. Göring był zapalonym myśliwym. Mieli broń, ale odmawiali prawa do jej posiadania innym. Do dzisiaj nic się w tej kwestii nie zmieniło.

„Obywatele, zdawajcie broń!”

Dobrym przykładem z czasów nam współczesnych jest Dan Baum, autor książki Wolność i spluwa, który sam siebie określa lewakiem. Jednak przykład Bauma jest odosobniony w tym sensie, że to zawsze ideologie etatystyczne (kolektywistyczne, a zatem komunizm i jego brat bliźniak faszyzm) stały za zaborem broni obywatelom. Co zawsze kończyło się masowymi mordami. Dlatego zwyczajowo posiadacze broni, czyli ludzie, którzy w większości uważają, że mają prawo do samoobrony, również przed przemocą ze strony państwa/rządu, nie lubią lewaków.

Ten podział jest bardzo wyraźny w USA, gdzie lewica (Demokraci) domaga się zwiększenia „gun control” (i nie ma wątpliwości, że ich celem jest jej całkowity zabór), a ich opozycja (Republikanie) broni prawa do broni zapisanego w Drugiej Poprawce. Jest to też walka pomiędzy rządem wszechmogącym (komunizm/faszyzm) a obywatelami, gdzie stawką jest indywidualna wolność. Należy pamietać, że dzisiejszy podział na lewicę i prawicę jest wynikiem manipulacji i rozpowszechnił się po ataku Hitlera na swojego dotychczasowego sojusznika Stalina.

Wiele osób wciąż nie rozumie czym się różni broń na pozwolenie od prawa do broni (i co za tym idzie powszechnego dostępu). Jest to moim zdaniem wynikiem lat indoktrynacji przez lewicę (także tej, która rządzi w Hollywood). Pozwolenie jest nadawane i odbierane przez rząd, natomiast prawo jest niezbywalne (jak prawo do życia i jego obrony). To, że nasze pozwolenia wiszą na cienkiej nitce pokazuje niedawna sprawa strzelca sportowego z Wielkiej Brytanii, któremu odebrano pozwolenie, ponieważ zasugerował w social media po atakach we Francji, że broń może służyć do samoobrony.

„Ale to nie był prawdziwy komunizm”…

Grupa o broni palnej i związanych z nią tematach, bez politycznej cenzury: Broń Palna 👍🏻

Opublikowane w

Broń szturmowa (assault-style) w rękach cywili to temat zastępczy

Tak zwana „broń szturmowa” czy „broń typu wojskowego” („assault-style”) w rękach cywili to sztucznie wykreowany problem. Reglamentacja dostępu do broni palnej w żaden sposób nie zmniejszyła nigdzie przemocy na tle kryminalnym. Dlatego zakazanie samopowtarzalnej broni palnej krótkiej lub długiej nic nie zmieni. Obawy o niezgodne z prawem wykorzystanie broni przez cywili są całkowicie bezzasadne.

Zdjęcie autorstwa Davida R. Marina, Straż Przybrzeżna USA https://www.flickr.com/photos/coastguardnews/15084505761/

W swoim artykule dotyczącym kontroli dostępu do broni Blake Brown utrzymuje, że dostęp do karabinów typu „szturmowego” powinien zostać w Kanadzie ograniczony. Powołuje się przy tym na opinię policji. Federalny minister ds. ograniczania przestępczości w Kanadzie Bill Blair przeprowadził nawet ogólnokrajowe konsultacje, aby sprawdzić co Kanadyjczycy sądzą o zakazie stosowania tego typu broni. Moim zdaniem podgrzewanie atmosfery wokół tzw. broni „szturmowej” odwraca uwagę od poważniejszych problemów przed którymi stoi Kanada. Ale po kolei.

Czym właściwie są karabiny typu „wojskowego” i dlaczegóż to Kanadyjczycy powinni się ich bać? Brown w różny sposób określa karabiny pisząc o nich jako o broni „szturmowej”, „broni w stylu wojskowym” lub „broni samopowtarzalnej”. W rzeczywistości nie wszystkie te terminy odnoszą się do tego samego typu broni. Ich swobodne zamienne stosowanie wprowadza zamieszanie i niepotrzebny niepokój z punktu widzenia jej legalnego posiadania przez cywilów.

Karabiny szturmowe to broń wojskowa, która może strzelać w pełni automatycznie. Strzela tak długo jak długo trzyma się wciśnięty spust. Jednak cywilom już dawno zakazano posiadania takiej broni. Nie korzysta z niej również policja. Nie używają jej zwykle nawet gangi i przestępcy. Broni automatycznej użyto zaledwie w 2 z 266 zabójstw z użyciem broni palnej w 2017 r w Kanadzie. Nawet te dwa przypadki mogły zostać błędnie sklasyfikowane, ponieważ trudno jest po samym wyglądzie poznać czy dana broń może strzelać ogniem ciągłym. Modele na ogień ciągły i przerywany są bliźniaczo podobne.

Natomiast karabiny samopowtarzalne wymagają każdorazowo naciśnięcia spustu w celu oddania strzału. Miliony Kanadyjczyków posiada legalnie w domach taką broń palną. Większość sił policyjnych w Kanadzie jest wyposażona właśnie w karabiny samopowtarzalne. Można je kupić posiadając odpowiednie pozwolenie wydawane po szczegółowej weryfikacji nabywcy. Lobbyści zwalczający broń palną nazywają je błędnie bronią szturmową. [Można się domyślać, że robią to świadomie dla siania strachu w tej części społeczeństwa, która z bronią nie jest zaznajomiona — przyp. tłum.]. Policja w Kanadzie nazywa je karabinkami patrolowymi. Minister Bill Blair od niedawna zaprzestał używania określenia „broń szturmowa”, przyznając, że jest ono mylące.

Broń palna, jak każde inne narzędzie, może być użyte niewłaściwie. Statystycznie jest jest jednak bardzo rzadko używana do popełniania przestępstw z użyciem przemocy — według StatsCan przypadki takie stanowią poniżej 1 procenta. Nie usłyszycie o tym w wiadomościach, ale broń palna odgrywa istotną rolę w kanadyjskim społeczeństwie. Ponad dwa miliony kanadyjskich cywili – mężczyzn i kobiet – posiada i używa broni palnej każdego dnia w sposób bezpieczny i odpowiedzialny. Myśliwi używają broni palnej do zdobywania zdrowej żywności na rodzinny stół. Wiele rodzin uprawia strzelectwo sportowe. Rolnicy wykorzystują ją do ochrony zwierząt gospodarskich przed drapieżnikami i upraw przed zniszczeniem. W wielu domach broń palna ma za zadanie odstraszać przestępców. Kanadyjscy sportowcy olimpijscy używają samopowtarzalnej broni palnej. W 1984 roku Linda Thom zdobyła olimpijskie złoto startując w konkurencji z samopowtarzalnym pistoletem.

Kanada ma surowe przepisy dotyczące broni palnej. Aby posiadać broń trzeba przejść rygorystyczną weryfikację, zarówno starając się o pozwolenie na broń, jak i podczas jej odnawiania co pięć lat. W ramach programu ciągłego sprawdzania uprawnień policyjne komputery każdej nocy szukają wszelkich skarg lub nakazów wydanych przeciwko licencjonowanym posiadaczom broni palnej. Pistolety (i niektóra samopowtarzalna broń długa) podlegają ścisłej rejestracji. Mogą być transportowane do określonych miejsc (np. do sklepów z bronią i strzelnic) tylko w stanie rozładowanym, z założoną blokadą języka spustowego i w zamkniętym pojemniku.

Kanadyjski system kontroli broni kosztuje podatników ponad 2 miliardy dolarów, pomimo, że nie ma żadnych przekonujących dowodów na to, że stosowanie represji wobec praworządnych obywateli wpływa na zmniejszenie ilości popełnianych w całym społeczeństwie przestępstw.

Nie jest wiadome, jakie korzyści kraj może uzyskać z dalszego majstrowania urzędników i polityków przy obowiązujących przepisach dotyczących broni palnej, czy to w ustawie C-71, czy to poprzez wprowadzenie zakazu posiadania pistoletów i samopowtarzalnej broni długiej. W lutym 1995r. rząd kanadyjski zakazał ponad połowy ówcześnie legalnej broni palnej (zob. sekcja 2.2.1.7, strona 12 niniejszego dokumentu). Jednak wprowadzenie zakazu w żaden sposób nie zmniejszyło liczby zabójstw z użyciem broni palnej. Przestępcy ciągle chętnie wybierają pistolety jako narzędzie do osiągnięcia celu, a liczba powodowanych przez nich zabójstw z użyciem broni krótkiej rośnie.

W 1994 roku pod rządami Billa Clintona, ówczesnego prezydenta USA, Stany Zjednoczone zakazały „broni szturmowej”. Dziesięć lat później National Academies w swoim badaniu nie znalazło przekonujących dowodów na to, że zakaz miał jakkolwiek korzystny wpływ. Również w innej pracy na temat przepisów dotyczących broni palnej nie ma żadnych przykładów skuteczności wprowadzania tego typu zakazów.

Obawy o „broń palną typu szturmowego” są więc przesadzone. W Stanach Zjednoczonych mniej niż 1 procent zgonów spowodowanych użyciem broni palnej jest związana z masowymi strzelaninami, co daje 20 do 35 ofiar na 12.000 ofiar morderstw rocznie. W Kanadzie masowe morderstwa powodują od 2 do 3 ofiar na 600 ofiar rocznie, a broń palna to nie jedyne narzędzie do popełniania masowych mordów. Praktycznie żadna masowa strzelanina nie została popełniona przez legalnego posiadacza broni palnej.

Przestępcy i terroryści używają coraz częściej samochodów osobowych i furgonetek. Zamachowcy wykorzystali furgonetki w atakach w Londynie i w Europie, a także w Kanadzie. Największe masowe morderstwo w Kanadzie polegało na podpaleniu. Jednak pełne szumu medialne relacje o sporadycznych morderstwach z użyciem broni palnej wywołują wśród widzów niepokój poprzez podkreślanie w nich użycia tzw. „broni szturmowej”. To prawda, że masowe morderstwa są okropne, ale sensacyjne relacje prezentowane w wiadomościach wypaczają obraz całej przestępczości. Skupianie się na groźnie wyglądającej broni palnej „assault-style” odwraca uwagę od poważnych problemów społecznych i gospodarczych. Jest tematem zastępczym, który odwraca uwagę od porażek kanadyjskiej policji związanych z przemocą ze strony gangów, praniem brudnych pieniędzy w kasynach i na rynkach nieruchomości oraz zagrożeń związanych z chińskimi atakami cybernetycznymi. Siły policyjne i żandarmeria RCMP słabo sobie radzą w tych obszarach. Na pewno wprowadzenie tematu zastępczego jakim jest trąbienie o „assault-style rifle” i zwiększanie biurokracji w kwestii dostępu do broni dla praworządnych obywateli nie jest najlepszą strategią zwiększania bezpieczeństwa publicznego.

Wszyscy musimy zdać sobie sprawę, że obawy związane ze tą strasznie wyglądającą bronią palną są bezpodstawne. Kanada stoi w obliczu innych, rzeczywistych problemów, które są zasadniczo ważniejsze. Dlaczego nie skierować energii biurokratów na walkę z gangami? Można by zacząć od tego, że brutalni przestępcy będą surowiej karani. Można też zrobić o wiele więcej, aby chronić naszą młodzież przed rekrutacją w szeregi przestępców.

Opracowanie na podstawie ‘Assault-style’ firearms aren’t the problem

Opublikowane w

Przemówienie wiceprezydenta Mike’a Pence’a na konferencji NRA w Indianapolis

Mike Pence: Witaj, NRA! (Oklaski.) Dziękuję, Chris, za to wspaniałe wprowadzenie. Chris i ja jesteśmy przyjaciółmi od wielu lat. Mam dla niego wielki szacunek. Ale on wie, że wstęp, który preferuję jest trochę krótszy: jestem chrześcijaninem, konserwatystą i republikaninem, w tej kolejności. (Oklaski.)

I jako wiceprezydent Stanów Zjednoczonych, to dla mnie wielki zaszczyt wrócić do domu w Indianie z tak wieloma kochającymi wolność Amerykanami na coroczne spotkanie National Rifle Association. Witajcie w stanie Hoosier. (Oklaski.)

Naprawdę wspaniale jest być tu z tak wieloma przyjaciółmi. Chrisem, i Ollie Northemem, i Waynem LaPierre, i, naprawdę, z kilkoma wybitnymi przywódcami, których wszyscy bardzo szanujemy i podziwiamy, takimi jak gubernator Eric Holcomb z Indiany — (oklaski) — gubernator Matt Bevin z Kentucky, i tak wielu wybitnymi członkami Kongresu Stanów Zjednoczonych, w tym przedstawicielem opozycji (House Minority Whip), odważnym Steve’m Scalise. (Oklaski.)

A mówiąc o moich przyjaciołach, to szczególnie dobrze, że jest z nami tutaj kolejny przyjaciel, wielki mistrz wolności, o którym mogę powiedzieć, że osobiście wstaje każdego dnia i walczy o dotrzymanie obietnic, które złożył wszystkim Amerykanom. Nie mogę się doczekać kiedy powitamy wspólnie 45-ego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, prezydenta Donalda Trumpa — (oklaski) — ponownie w stanie Hoosier.

Wiecie o tym, że zarówno prezydent jak i ja opowiadamy się po stronie NRA, ponieważ, jak wy wszyscy tutaj, opowiadamy się za wolnością. A prawo przestrzegających prawa obywateli do posiadania i noszenia broni jest wolnością, która leży u podstaw amerykańskiej historii.

Nasi założyciele zdobyli niezależność dzięki potędze swoich idei i dzięki prochowi w muszkietach. Nasi pionierzy zdobyli Zachód dzięki śmiałości, odwadze i swoim Springfieldom, Winchesterom i Coltom.

Nasi przodkowie walczyli w wojnach i bronili naszego stylu życia dzięki umiejętnościom, których nauczyli się na strzelnicy, na ambonach łowieckich, na kolanach ojców, matek i dziadków w swoich domach.

A w obecnych czasach nie ma większych ekspertów amerykańskiej tradycji odpowiedzialnego posiadania broni, niż wy wszyscy tu zgromadzeni i 5 milionów dumnych mężczyzn i kobiet z NRA. Dziękuję za waszą postawę. (Oklaski.)

I jestem tu dzisiaj, aby wam powiedzieć: jesteśmy z wami. Prezydent Trump i ja jesteśmy z NRA dzisiaj, jutro i będziemy zawsze, ponieważ Narodowe Stowarzyszenie Strzeleckie Ameryki opowiada się za wolnością.

Nigdzie ta ciągła walka o wolność nie jest bardziej widoczna niż w walce o obronę Drugiej Poprawki każdego dnia. Broń palna w rękach praworządnych obywateli nie zagraża naszym rodzinom, lecz chroni nasze rodziny. (Oklaski.) I wiemy, że broń palna w rękach praworządnych obywateli czyni nasze społeczności bezpieczniejszymi, a nie mniej bezpiecznymi. (Oklaski)

Wiecie, że na tym podium, prawie dwie dekady temu, Charlton Heston wypowiedział słynne słowa, które zacytuję: „Oddam Ci moją broń dopiero wtedy, gdy ją wyrwiesz z moich zimnych, martwych rąk”. (Oklaski)

Cóż, składam wam obietnicę: za kadencji obecnego prezydenta i obecnego wiceprezydenta nikt nie odbierze wam broni. (Oklaski) Pod przewodnictwem tego prezydenta i tej administracji, prawo do posiadania i noszenia broni nie może być naruszone („the right to keep and bear arms shall not be infringed” — to cytat z Drugiej Poprawki, przyp. tłumacza). (Oklaski)

A prawda jest taka, że już od pierwszego dnia rządów obecnej administracji prezydent Trump walczy o wolność, o czym wszyscy wiecie. Jestem bardzo dumny z tego, że jestem wiceprezydentem stojąc u boku prezydenta, który codziennie walczy nie tylko o wolność, ale i o tych, którzy jej bronią.

Chcę, żebyście o tym pamiętali: ten Prezydent stanął po stronie tych, którzy bronią naszej wolności, kiedy podpisał największy budżet obrony narodowej od czasów Ronalda Reagana. (Oklaski)

To pod przywództwem tego Prezydenta po raz kolejny dajemy naszym żołnierzom, marynarzom, lotnikom, marines i Straży Przybrzeżnej środki i wsparcie, których potrzebują, aby wykonać swoje zadania i bezpiecznie wrócić do domów. (Oklaski.)

Ten prezydent wspiera tych, którzy bronią naszej wolności w kraju, którzy chronią i służą na cienkiej niebieskiej linii. Pod przywództwem Prezydenta Trumpa dajemy wszystkim mężczyznom i kobietom pracującym na służbie zasoby i obdarzamy szacunkiem, na jaki zasługują każdego dnia, chroniąc nasze rodziny. (Oklaski.)

Wiem, że jest wielu pracowników organów ścigania i prewencji, którzy są tu dzisiaj, którzy poświęcili czas, aby być na tej konwencji. Pokażecie im, jak bardzo doceniamy mężczyzn i kobiety, którzy służą na cienkiej niebieskiej linii i chronią nasze rodziny każdego dnia. (Oklaski.) Niech Bóg błogosławi was wszystkich.

Obecny prezydent opowiedział się za wolnością również w gospodarce amerykańskiej. Prezydent Trump ukrócił w ciągu ostatnich dwóch lat federalną biurokrację bardziej niż jakikolwiek inny prezydent w historii Ameryki. Uwolniliśmy amerykańską „energię”. Prezydent Trump podpisał największą w historii Ameryki obniżkę podatków i reformę podatkową. (Oklaski.) I wyniki tego już są widoczne: duże i małe przedsiębiorstwa stworzyły 5,5 miliona nowych miejsc pracy. Więcej Amerykanów ma pracę niż to było kiedykolwiek wcześniej. Dziś rano ogłoszono: amerykańska gospodarka wzrosła o 3,2 procent w pierwszym kwartale 2019 roku. (Oklaski.)

Poza naszym bezpieczeństwem i dobrobytem, prezydent Trump wzmocnił również podstawy naszej wolności. W w ciągu ostatnich dwóch lat w sądach federalnych mianował więcej konserwatywnych sędziów niż jakikolwiek inny prezydent w historii Ameryki. I wszyscy oni są konserwatystami, którzy będą stać na straży swobód, które zostały zagwarantowane w naszej konstytucji, takich jak wolność słowa, wolność religii oraz prawo do posiadania i noszenia broni. (Oklaski.) To niesamowite zestawienie.

Wierzę, że pomimo bezpardonowej opozycji, przeszkód i oporowi jaki stanął na drodze tego Prezydenta, kiedy już zakończy swoją kadencję za sześć lat – (oklaski) – to wierzę, że na kartach historii dorobek powstały za jego kadencji będzie zapamiętany: żaden inny prezydent w całej współczesnej erze nie zrobił tak wiele dla tak wielu w tak krótkim czasie. Prezydent Donald Trump zrobił to co obiecał. (Oklaski.)

Tak więc, pod przywództwem prezydenta tutaj, w ojczyźnie i na całym świecie, Ameryka znów wygrywa. Jestem tu abyśmy mogli nadal wygrywać, i chce poprosić, abyście pomagali nam w walce. Ponieważ prawda jest taka, że żyjemy w czasach, kiedy wolność jest atakowana. I nie chodzi tylko o wolność, której tak szlachetnie broni NRA, ale wolność życia, pracy i oddawania czci Bogu są każdego dnia zagrożone przez radykalną lewicę. Taka jest prawda.

Ci sami ludzie, którzy zagrażają twojemu prawu do samoobrony, chcą stłumić naszą gospodarkę poprzez podnoszenie podatków i zwiększanie regulacji. Ci sami ludzie, którzy chcą odebrać ci niezbywalne prawa, codziennie szkalują wiarę milionów Amerykanów, opowiadają się za późną aborcją, a nawet dzieciobójstwem.

Ale składam wam obietnicę: pod przewodnictwem tego prezydenta i tej administracji nie będziemy przepraszać za to, że stoimy na straży świętości ludzkiego życia. (Oklaski.)

Nasza wolność jest codziennie atakowana na różne sposoby. Te same niebieskie stany i miasta, które próbują zniszczyć NRA, dają azyl nielegalnym imigrantom, w tym niebezpiecznym członkom gangów i handlarzom ludźmi. I ci sami ludzie, którzy chcą ograniczyć prawo do posiadania i noszenia broni przez praworządnych obywateli, uważają, że sprawca zamachu podczas Maratonu Bostońskiego powinien otrzymać prawo do głosowania w celi śmierci.

PUBLICZNOŚĆ: Booo

Mam dla ciebie nowinę, Bernie: Nie za naszej kadencji! (Oklaski)

Skazani za brutalne przestępstwa, mordercy i terroryści nigdy nie powinni mieć prawa głosu w więzieniu – ani teraz, ani nigdy. (Oklaski)

Słyszałem niedawno, jak pewien były wiceprezydent powiedział, że „toczymy walkę o duszę naszego narodu”. I ten jeden raz się z nim zgadzam – ale nie z powodu, który przyszedł by mu na myśl. To jest wojna. Walczymy o duszę Ameryki, ale jest to walka pomiędzy wolnością a tyranią. Jak powiedział prezydent, jest to walka pomiędzy niezależnością a kontrolą rządową. I ostatecznie jest to walka pomiędzy wolnością a socjalizmem.

Wiecie, pod przykrywką Green New Deal (Nowy Zielony Ład) i Medicare for All (Opieka Medyczna dla Wszystkich), ci sami Demokraci, którzy chcą odebrać wam wolność, otwarcie opowiadają się za systemem gospodarczym, który zawiódł już wielokrotnie, który pozbawił wolności i zubożył miliony ludzi na całym świecie.

Ale powiedzmy to jasno: to wolność, a nie socjalizm, dały nam najbogatszą gospodarkę w historii świata. (Oklaski)

To właśnie wolność, a nie socjalizm, położyła kres niewolnictwu, wygrała dwie wojny światowe, a dziś jest światełkiem nadziei dla całego świata. (Oklaski)

To właśnie wolność, a nie socjalizm, przenosi nas poza uprzedzenia przeszłości i pozwala tworzyć doskonalszą unię i rozszerzać błogosławieństwo wolności na każdego Amerykanina, niezależnie od jego rasy, wyznania czy koloru skóry.

I to właśnie wolność, a nie socjalizm, dały nam najwyższą jakość życia, najczystsze środowisko i poprawiły zdrowie i dobrobyt milionów ludzi na całym świecie.

Wiecie, „Medicare for All” naprawdę oznacza dobrą opiekę medyczną stworzoną właściwie dla nikogo. Jedyną zieloną rzeczą w tak zwanym „Zielonym Nowym Ładzie” jest to, ile [zielonych] będzie kosztować nas wszystkich ten pomysł, jeśli wejdzie w życie. (Oklaski.)

Wiecie, Margaret Thatcher wyraziła to chyba najlepiej: „Kłopot z socjalizmem polega na tym, że w końcu zabraknie ci pieniędzy innych ludzi”. (Oklaski.)

Więc mówię z serca, do wszystkich kochających wolność Amerykanów zgromadzonych tutaj: moment, w którym Ameryka stanie się krajem socjalistycznym, będzie punktem, w którym Ameryka przestanie być Ameryką. I jak powiedział prezydent Trump w orędziu o stanie państwa, musimy powtórzyć jednym głosem: „Ameryka nigdy nie będzie krajem socjalistycznym„. (Oklaski.)

Tak więc, mężczyźni i kobiety z NRA, stawka nigdy nie była wyższa, ale wybór nigdy nie był jaśniejszy.

Nie wystarczy tylko wygrać kolejne wybory; musimy wygrać następne pokolenie. I to jest nasze wyzwanie. Nie będzie to łatwe. Ale nigdy nie było.

Thomas Paine podczas, gdy tworzyła się Ameryka, powiedział, że walka o wolność jest zawsze żmudna, cytuję: „Im cięższy konflikt, tym bardziej chwalebny jest triumf”. A potem Thomas Paine dodał: „Nie szanujemy tego co lekko nam przyszło” i że „Niebo wie, jak nałożyć [właściwą] cenę na swoje dobro(-a); i byłoby naprawdę dziwne, gdyby tak nieziemska sprawa, jaką jest wolność, nie była wysoko ceniona”.

Tak naprawdę chodzi o wolność, dla której dziś się gromadzimy i o zachowanie wolności, która leży w sercu Ameryki. Ale jak usłyszysz za kilka minut, Prezydent Donald Trump i ja jesteśmy gotowi do walki. Jesteśmy gotowi stanąć z wami wszystkimi i walczyć o obronę i poszerzanie wolności dla każdego Amerykanina. (Oklaski.)

Ale nie możemy tego zrobić sami – więc nie przestawajcie robić swoje. Porozmawiajcie z sąsiadami i przyjaciółmi, i powiedzcie im, co udało nam się osiągnąć w ciągu ostatnich dwóch lat. Opowiedzcie im o wyzwaniach, przed którymi stoimy, i powiedzcie im, co oferuje opozycja. Powiedzcie im, że ten prezydent i ta administracja walczą o wszystkie wolności, które są wam drogie. Powiedzcie im, że załatwiamy właściwie sprawy w Waszyngtonie. Powiedzcie im, że osuszamy bagno – (oklaski) – bo tak właśnie jest. I powiedzcie im, że mężczyźni i kobiety o których zapomniano w Ameryce nie są już zapomniani, ponieważ jest to szczera prawda Boga. (Oklaski.) Idźcie im to wszystko powiedzieć.

Dziękuję za możliwość bycia z wami dzisiaj. Dziękuję za przybycie do stanu Hoosier i danie mi sposobności by poczuć się jak w domu.

Wiecie, to wszystko wydaje mi się niesamowite, kiedy myślę o podróży, w którą wybraliśmy się razem z żoną. Pięć lat temu, kiedy byłem gubernatorem stanu Indiana, stałem na tym podium. I muszę wam powiedzieć, że dla chłopaka z małego miasteczka z południowej Indiany, wnuka irlandzkiego imigranta, ten przywilej był przytłaczający. Tak więc chcę – chcę podziękować za to, że pełnię zaszczytną funkcję wiceprezydenta. I chcę podziękować wam za wasze wsparcie. (Oklaski.)

A z powodu waszego poparcia dla obecnego prezydenta, jego wiceprezydenta i naszej administracji, mogę z dumą powiedzieć, iż Ameryka znów jest silna. Ameryka znów dobrze prosperuje.

Druga Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych jest znowu bezpieczna. A wolność zwycięża w całej Ameryce. (Oklaski.)

I wiem, że nadal będziemy wygrywać. Wiem, że będziemy nadal wygrywać, ponieważ mam wiarę — wiarę w tego prezydenta, któremu służę każdego dnia. Muszę Wam powiedzieć coś, co usłyszałem niedawno: „Powiedz prezydentowi, żeby nie przestawał iść naprzód, kontynuował walkę”. Odpowiedziałem mu: „Tego akurat nie trzeba mu mówić”. (Śmiech.)

Wiecie, jak to się mówi w stanie Hoosier, ten pickup nie ma wstecznego biegu. Jedzie prosto przed siebie, prosto do przodu. Niesie energię, przywództwo i walkę o Amerykanów. I obiecuję, że będziemy to robić codziennie przez następne dwa lata. (Oklaski.)

Mam wiarę w mojego przyjaciela. Mam wiarę w konserwatywnych przywódców na których głosowaliście w całym kraju, że stoją po stronie zasad i ideałów, które są nam drogie.

I na koniec, wierzę w was wszystkich. Kiedy podróżuję po całym kraju każdego dnia widzę Amerykanów, którzy nas wspierają, zachęcają nas do działania. Spotykam ich w sklepach spożywczych. Spotykam ich w kolejkach na lotniskach. Spotykam się z nimi na wiecach i w stołówkach. I są to ludzie tacy jak wy i ja, którzy wierzą, że znów możemy być silni; którzy wierzą, że znów możemy być zamożni; którzy wierzą, że znów możemy stać dumnie wyprostowani. I są z nami na każdym kroku naszej drogi.

I dlatego, dla ich dobra, chcę was wszystkich zachęcić: bądźcie pewni siebie podczas dni, które nadejdą w następnym półtorarocznym okresie. Ponieważ wierzę, że jeśli utrzymamy sztandar wolności wysoko, jeśli wcielimy w życie słowa zapisane na Dzwonie Wolności „Oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców.”, ci sami Amerykanie ponownie zgromadzą się w naszej sprawie i będziemy nadal odnosić wielkie zwycięstwa dla narodu amerykańskiego.

I pamiętajcie, kiedy opuścicie Indianę i wrócicie do swoich domów, i wy wszyscy, którzy oglądacie nas, pamiętajcie, że kiedy walczymy o wolność, nie walczymy sami — bo tam, gdzie jest duch Pana, jest wolność. A to oznacza, że wolność zawsze wygrywa. (Oklaski.)

Więc dziękuję wam za ten zaszczyt. Dziękuję za zaszczyt zwracania się do was dzisiaj. Dziękuję za waszą postawę i postawę, którą będziecie prezentować. Jesteśmy dumni, że możemy stać obok was.

Naprawdę wierzę, że z waszym stałym wsparciem, z prezydentem Donaldem Trumpem w Białym Domu przez kolejne cztery lata — (oklaski) — z kochającymi wolność przywódcami służącymi na każdym poziomie w całym kraju, i z Bożą pomocą, zakończymy to, co zaczęliśmy. Uczynimy Amerykę ponownie bezpieczną. Sprawimy, że Ameryka stanie się bardziej zamożna niż kiedykolwiek wcześniej. I jak wiem, że usłyszycie to za kilka minut, uczynimy Amerykę znów wielką.

Bardzo dziękuję. Niech Bóg błogosławi was wszystkich. I niech Bóg błogosławi Amerykę.

Opracowanie na podstawie Remarks by Vice President Pence at the National Rifle Association Leadership Forum | Indianapolis, IN

Opublikowane w

Twoja licencja strzelecka jest ważna tak długo, jak długo rząd uzna to za stosowne

Callum Long-Collins, pasjonat strzelectwa i propagator sportów strzeleckich w Wielkiej Brytanii poinformował, że stracił licencje na broń z powodu obaw policji dotyczących publikowanych przez niego „treści ekstremistycznych” w mediach społecznościowych.

Ten 28 latek prowadzi na YouTube kanał English Shooting, w którym porusza sprawy związane z legalnym posiadaniem broni palnej i promuje sportowe strzelectwo dynamiczne. Sport ten polega na przemieszczaniu się po torach przeszkód i strzelaniu do papierowych i metalowych celów. W sporcie tym, strzelcy zrzeszeni w lokalnych i międzynarodowych organizacjach takich jak IPSC (International Practical Shooting Confederation) czy IDPA (International Defensive Pistol Association), współzawodniczą używając m.in. broni wojskowej dopuszczonej na rynek cywilny.

Jedno z nagrań, które Long-Collins zamieścił po zamachach terrorystycznych na Bataklanie w listopadzie 2015 r., nosiło tytuł „Ataki Paryskie: Czas na samoobronę”. Film ten jest już niedostępny na YouTube.

W wywiadzie dla BBC w 2016 roku Youtuber powiedział: ” Brytyjczykowi legalnie posiadającemu broń palną nie wolno wypowiadać się na tematy związane z jej potencjalnym wykorzystaniem w samoobronie”.

Zwrócił się do ponad 17.000 subskrybentów swojego kanału na YouTube mówiąc:

„Powiedziano mi, że w odczuciu policji, komentarze umieszczane przez innych użytkowników pod moimi nagraniami promują postawy niezgodne z przepisami dotyczącymi legalnego posiadania broni palnej w Wielkiej Brytanii, a prowadzony przeze mnie kanał stanowi forum ekstremizmu.”

Po cofnięciu mu licencji na pistolet i strzelbę w 2016 roku Long-Collins przegrał odwołanie się od tej decyzji administracyjnej przed sądem w Portsmouth. Policja poinformowała go, że raczej nie ma szans na ponowne uzyskanie licencji w przyszłości.

Long-Collins nie jest jedynym brytyjskim aktywistą, który opowiada się za powszechnym dostępem do broni. Dwaj inni z którymi współpracuje są zrzeszeni w Partii Libertariańskiej. Jeden z nich powiedział: „Miłośnicy broni palnej napotykają na arbitralne i drakońskie restrykcje”. Drugi z nich określił wprowadzone w Nowej Zelandii po masakrze w Christchurch restrykcje jako atak na „przestrzegających prawa strzelców”. Porównał dzisiejszą sytuację do tej, która miała miejsce po masakrze w Dunblane w Wielkiej Brytanii w 1996 roku.

Wprawdzie kanał YouTube Long-Collinsa nie jest polityczny, ale autor przyznaje, że niektóre jego nagrania mogą być uznane za kontrowersyjne. Powiedział, że policja najpierw poddała weryfikacji jego licencje sportowe z powodu „fałszywego oskarżenia o napaść”, a potem zaczęła interesować się jego wypowiedziami w mediach społecznościowych.

„Kluczowe był nagranie, które opublikowałem po atakach w Paryżu. Wyraziłem w nim opinię, że Francuzi powinni móc się jakoś bronić, ponieważ takie ataki często się powtarzają.” Twierdzi, że chciał w ten sposób „rozpocząć publiczną dyskusję”.

Tony Hill, szef wydziału policji w Hampshire wydającego licencje na posiadanie broni stwierdził, że pozwolenie na broń zostało Long-Collinsowi odebrane, „ponieważ istniały realne obawy, że bezpieczeństwo publiczne może być zagrożone”.

Wpis ten opracowany na postawie „Gun licences stripped from shooting activist over YouTube comments” dedykuję tym wszystkim, którzy nie rozumieją czym się różni dostęp do broni na pozwolenie, od prawa do broni. Niedawno pisałem o tym, że to rządy, a nie przestrzegający prawa obywatele są przyczyną największych w historii masakr. Jedynym narodem w Europie, który zawsze był mądry przed szkodą są Szwajcarzy. Szwajcarscy strzelcy sportowi, myśliwi i inni praworządni obywatele sprzeciwiają się jednogłośnie narzucanej im na głowę pętli. W Polsce taka zgodna postawa społeczna jest nie do pomyślenia z powodu zbyt długiej indoktrynacji ze strony lewicowych rządów.

Opublikowane w

Kiedy dysydenci stają się wrogami państwa: od Jezusa Chrystusa do Juliana Assange’a

Pionierami ludzkiej, akademickiej, naukowej i religijnej wolności zawsze byli nonkonformiści.

Źródło: zdjęcie Assange’a z New Media Days / Peter Erichsen [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)], pozostałe z domeny publicznej

„W czasach powszechnego fałszu mówienie prawdy jest aktem rewolucyjnym.” — George Orwell

Kiedy ujawnienie przestępstwa jest traktowane jako popełnienie przestępstwa, to znaczy, że jesteś rządzony przez przestępców.

Wróg państwa

W czasach, gdy rząd w tajemnicy tworzy przepisy sprzeczne z konstytucją i wprowadza je w życie bez publicznej debaty dzięki tajnym sądom działającym za zamkniętymi drzwiami, to w takich czasach głosząc prawdę stajesz się „wrogiem państwa”.

A lista tak zwanych „wrogów państwa” rośnie.

Założyciel Wikileaks Julian Assange jest jedną z ofiar ataku państwa policyjnego na dysydentów i demaskatorów.

11 kwietnia 2019 roku policja aresztowała Assange’a za odwagę zdobycia i ujawnienia dokumentów wojskowych, które przedstawiają rząd USA i jego niekończące się wojny za granicą jako lekkomyślne, nieodpowiedzialne, niemoralne i odpowiedzialne za tysiące ofiar wśród ludności cywilnej.

Wśród wyciekłych materiałów znalazło się wideo z nalotu z dwóch amerykańskich helikopterów AH-64 Apache zaangażowanych w serię ataków powietrze-ziemia, podczas których amerykańska załoga śmiała się z ofiar. Ofiarami byli między innymi dwaj korespondenci Reutersa, którzy zostali zastrzeleni po tym, jak ich kamery pomylono z bronią. Zginał również kierowca, który zatrzymał się, aby pomóc jednemu z dziennikarzy. Dwoje dzieci kierowcy, które przebywały w furgonetce w czasie gdy została ostrzelana przez siły amerykańskie, doznało poważnych obrażeń.

Nic nie tłumaczy przestępstw popełnianych przez rządy.

Kiedy rząd staje się taki sam jak wróg z którym walczy

Kiedy działania rządu stają się niemal identyczne z tymi, które są zwalczane — takimi jak terroryzm, tortury, handel narkotykami, handel ludźmi, morderstwa, przemoc, kradzież, pornografia, eksperymenty naukowe lub inne diaboliczne sposoby zadawania bólu, cierpienia i zniewolenia człowieka — to taki rząd automatycznie traci prawo do legitymizacji swoich działań.

Są to trudne słowa, ale żyjemy w czasach, które wymagają mówienia wprost.

Zachować milczenie w obliczu zła jest łatwo.

Trudniejsze jest to — czego nam brak i czego tak bardzo potrzebujemy — co robią ci, którzy mają odwagę moralną, którzy ryzykują swoją wolnością i życiem, aby wypowiedzieć się przeciwko złu.

Wiemy z historii, że jednostki i całe grupy stawiały czoła niesprawiedliwościom swoich czasów. Nazistowskie Niemcy miały Dietricha Bonhoeffera. Gułagi Związku Radzieckiego zostały opisane przez Aleksandra Sołżenicyna. Ameryka miała swój system segregacji rasowej z rażącą dyskryminacją przeciwko której wystąpił Martin Luter King Jr.

Jezus zapłacił najwyższą cenę

Był też Jezus Chrystus, wędrowny kaznodzieja i działacz rewolucyjny, który nie tylko zginął kwestionując ówczesne państwo policyjne, czyli Imperium Rzymskie, ale także dostarczył ludziom planu dla obywatelskiego nieposłuszeństwa, za którym mogli podążyć inni, nie tylko osoby religijne.

Pamiętajmy, że Jezus Chrystus — postać religijna czczona przez chrześcijan za jego śmierć na krzyżu i późniejsze zmartwychwstanie — zapłacił najwyższą cenę za wypowiadanie się przeciwko ówczesnemu państwu policyjnemu.

Jezus był radykalnym nonkonformistą, który podważał autorytety na każdym kroku. Daleko mu było do dzisiejszego zmyślonego, uproszczonego, zdziecinniałego wizerunku łagodnego pasterza trzymającego owieczkę, który rozpowszechnia dziś wiele kościołów. W rzeczywistości całe swoje dorosłe życie mówił władzy prawdę w oczy, kwestionował status quo swoich czasów i sprzeciwiał się nadużyciom Imperium Rzymskiego.

Podobnie jak dzisiejsze Imperium Amerykańskie, współczesne Jezusowi Imperium Rzymskie miało wszystkie cechy państwa policyjnego: tajemnica, nadzór, wszechobecna policja, wszyscy obywatele traktowani jako potencjalni podejrzani, nieustanne prowadzone działania wojenne, wszechobecne imperium wojskowe i związany z tym stan ciągłego zagrożenia, oraz represje wobec tych, którzy mają odwagę zakwestionować niekontrolowaną władzę państwa.

Pomimo, że są one uderzające, to niewiele mówi się o surowych realiach państwa policyjnego, w których żył Jezus oraz o podobieństwach tamtych czasów do życia we współczesnym świecie.

Tajemnice, elektroniczny nadzór i rządy elity

W miarę jak rosła przepaść między bogatymi i biednymi w Imperium Rzymskim, okazywało się, że klasa rządząca i klasa bogaczy to Ci sami ludzie. Niższe warstwy społeczne pozbawione wolności politycznych stawały się obojętne na politykę, a ich uwaga skupiała się na „chlebie i igrzyskach”.

Podobnie jak dzisiejsza Ameryka z jej brakiem transparentności w działaniach rządu, powszechnym nadzorem elektronicznym i rządami bogatych, wewnętrzne funkcjonowanie Imperium Rzymskiego było owiane tajemnicą, podczas gdy jego przywódcy stale obserwowali wszelkie potencjalne zagrożenia dla swojej władzy. Powstały w ten sposób ogólnopaństwowy nadzór sprawowało przede wszystkim wojsko, które pełniło rolę śledczych, egzekutorów, oprawców, policjantów, katów i nadzorców więziennych. Dziś rolę tę pełnią NSA, FBI, Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz coraz bardziej zmilitaryzowane siły policyjne.

Wszechobecna policja

Imperium Rzymskie wykorzystywało swoje siły wojskowe do utrzymania „pokoju”, ustanawiając tym samym państwo policyjne, które obejmowało wszystkie aspekty życia obywatela. W ten sposób oficerowie wojskowi rozwiązywali szereg problemów i konfliktów, wymuszając wolę państwa. Dziś zespoły SWAT, składające się z lokalnej policji i agentów federalnych, przeprowadzają rutynowo przeszukania podczas aresztowań za drobne przestępstwa, takie jak posiadanie marihuany czy oszustwa związane z kartami kredytowymi.

Obywatel bez możliwości przeciwstawienia się państwu policyjnemu

Wraz z rozszerzaniem się Imperium Rzymskiego, wolność osobista i niepodległość prawie zniknęły, podobnie jak wszelkie realne możliwości samostanowienia i świadomość narodowa (jakże bardzo przypomina to transformację Uni Europejskiej w imperium zarządzane z Brukseli przez niewybieralnych demokratycznie komisarzy). Podobnie w dzisiejszej Ameryce obywatele w dużej mierze czują się bezsilni, bez prawa głosu i bez faktycznej reprezentacji przed ciągle poszerzającym swoją władzę rządem federalnym. Poszczególne stany są bezpośrednio kontrolowane przez agencje federalne i regulacje rządu, które powodują poczucie bezradności wśród obywateli.

Nieustanne wojny i imperium wojskowe

Imperium Rzymskie poprzez prowadzone wojny i wojskowy dyktat, podobnie jak dziś czyni to Ameryka ze swoją praktyką pilnowania świata, rozciągało się od Półwyspu Apenińskiego po całą Europę Południową, Zachodnią i Wschodnią, obejmując również Afrykę Północną i Azję Zachodnią. Oprócz działań zagranicznych, wojny toczyły się przeciwko wrogom społecznym.

Stan wojenny

Ostatecznie Rzym ustanowił stałą dyktaturę wojskową, która pozostawiła obywateli na łasce niedostępnego i opresyjnego reżimu totalitarnego. Wobec braku możliwości utworzenia sił policji obywatelskiej, Rzymianie w coraz większym stopniu polegali na wojsku, aby interweniować we wszystkich sprawach związane z konfliktami lub przewrotami w prowincjach: od małych rewolt po protesty na dużą skalę (jakże bardzo przypomina to postępowanie rządu Francji względem protestujących Żółtych Kamizelek). Dzisiejsze siły policyjne, które odbywają ćwiczenia przygotowawcze do ewentualnego stanu wojennego na amerykańskiej ziemi, są uzbrojone w broń typu wojskowego i szkolone według doktryny „najpierw strzelaj, potem zadawaj pytania”. Rzymski żołnierz mógł zaś „wykorzystywać swoją śmiercionośną siłę” niosąc spustoszenie w normalnym życiu obywateli.

Naród podejrzanych

Tak jak dziś Imperium Amerykańskie postrzega swoich obywateli jako podejrzanych, których należy śledzić, monitorować i kontrolować, tak Imperium Rzymskie postrzegało wszystkich swoich poddanych, od zwykłego złodzieja po rebelianta, jako zagrożenie dla władzy. Buntowników postrzegano jako bezpośrednie zagrożenie dla samego Cesarza.

Takiego „bandytę”, czyli rewolucjonistę, uważano za zdolnego do obalenia imperium, więc zawsze skazywano na najbardziej okrutne kary, w tym karę śmierci. Bandyci byli zazwyczaj karani publicznie i okrutnie jako środek odstraszający innych przed kwestionowaniem władzy państwa. Egzekucja Jezusa była jedną z takich publicznie wymierzonych kar.

Akty nieposłuszeństwa obywatelskiego

Podobnie jak Imperium Rzymskie, Imperium Amerykańskie wykazuje zerową tolerancję dla dysydentów, takich jak Julian Assange, Edward Snowden i Chelsea Manning, którzy ujawnili zakulisowe działania państwa policyjnego. Jezus nazwał siebie rewolucjonistą politycznym, poczynając od aktu obywatelskiego nieposłuszeństwa w świątyni żydowskiej, w miejscu administracyjnej siedziby Sanhedrynu, najwyższej rady żydowskiej. Kiedy Jezus „z pomocą swoich uczniów zablokował wejście na dziedziniec i zabronił każdemu, kto wiezie towary na sprzedaż wejścia do świątyni”, popełnił przestępstwo i czyn podżegania. Czyn „który niewątpliwie przyspieszył jego aresztowanie i egzekucję”.

Ponieważ handel odbywał się pod egidą hierarchii religijnej, która z kolei zarządzała z namaszczenia rządu rzymskiego, to atak Jezusa na kupców i handlarzy był postrzegany jako atak na sam Rzym. Był jednoznaczną deklaracją politycznego i społecznego sprzeciwu przeciwko rzymskiemu uciskowi.

Aresztowanie w środku nocy

Sposób aresztowania Jezusa przez Rzymian świadczy o tym, że postrzegali Go jako rewolucjonistę. Podobnie jak w przypadku dzisiejszych nalotów zespołów SWAT, Jezus został aresztowany w środku nocy, w tajemnicy, przez duży, silnie uzbrojony oddział żołnierzy. Zamiast po prostu wezwać Jezusa do wyjścia, jego prześladowcy przed przyjściem współpracowali wcześniej z Judaszem. Działając jako informator rządowy, Judasz wymyślił pocałunek jako tajny znak. Oszustwo i podstęp musiało być użyte do aresztowania „niebezpiecznego rewolucjonisty”.

Tortury i kara śmierci

W czasach Jezusa kaznodzieje religijni, samozwańczy prorocy czy zwykli protestujący nie byli aresztowani i zabijani. W rzeczywistości arcykapłani i rzymscy gubernatorzy zazwyczaj pozwalali na protesty na małą skalę. Jednak władze rządowe szybko pozbywały się przywódców i ruchów, które stwarzały zagrożenie dla Imperium. Oskarżenia wysuwane przeciwko Jezusowi — że był on zagrożeniem dla stabilności państwa, sprzeciwiał się płaceniu podatków dla Rzymu i twierdził, że jest prawowitym królem — były czysto polityczne, a nie religijne. Dla Rzymian każdy z tych zarzutów wystarczał, by skazać na śmierć przez ukrzyżowanie, które było zarezerwowane dla niewolników, obcych spoza imperium, radykałów, rewolucjonistów i najgorszych przestępców.

Jezus został przedstawiony Poncjuszowi Piłatowi „jako zakłócający spokój polityczny”, przywódca buntu, zagrożenie polityczne i co najważniejsze — „król typu rewolucyjnego”. Jezus formalnie potępiony przez Piłata, został skazany na śmierć przez ukrzyżowanie, które było „rzymskim środkiem egzekucji przestępców skazanych za zdradę stanu”.

Celem ukrzyżowania było nie tyle zabicie przestępcy, co publiczne przesłanie mające na celu wyraźne ostrzeżenie wszystkich tych, którzy podważaliby władzę Imperium Rzymskiego. W związku z tym kara taka była zarezerwowana wyłącznie dla najgorszych przestępstw politycznych: zdrady, buntu, podburzania i rozboju. Po bezlitosnym pobiciu i wyśmianiu, Jezus został przybity do krzyża.

Jak zauważył profesor Mark Lewis Taylor:

Krzyż w rzymskiej polityce i kulturze był znakiem wstydu uznania za przestępcę. Jeśli zostałeś ukrzyżowany, byłeś zhańbionym przestępcą, ale przede wszystkim byłeś uznany za wywrotowca. Tysiące ludzi zostało ukrzyżowanych. Krzyże znajdowały się na wielu skrzyżowaniach dróg i stanowiły swego rodzaju ogłoszenie rządu, które mówiło: „Działaj tak jak ta osoba to tak samo skończysz”.

Jezus – rewolucjonista, dysydent polityczny i pokojowy działacz, który żył i umarł w państwie policyjnym

Refleksja nad życiem i śmiercią Jezusa w państwie policyjnym musi uwzględniać kilka czynników: Jezus wypowiadał się zdecydowanie przeciwko totalitarnym imperiom, kontroli ludzi, przemocy państwa i związanej z nią polityce ówczesnej władzy. Jezus zakwestionował systemy przekonań politycznych i religijnych swoich czasów. Rząd obawiał się Jezusa, nie dlatego, że chciał przejąć tron i władzę, ale dlatego, że zakwestionował władzę rządzących, odważył się mówić prawdę o władzy w czasach, kiedy mogło i często kosztowało to życie.

Niestety taki radykalny obraz Jezusa jako politycznego dysydenta, który piętnuje niesprawiedliwość i ucisk, został dziś w dużej mierze zapomniany. Został zastąpiony przez Jezusa uśmiechającego się do nas w święta religijne. Ale nieobecnego, gdy poruszane są sprawy wojny, władzy i polityki.

Ci jednak, którzy studiują życie i nauki Jezusa, jego sprzeciw wobec wojen, materializmowi i władzy imperiów jest dobrze znany.

Wyraźnie widać tu kontrast względem rad udzielanych przez przywódców kościelnych, aby wierni „podporządkowali się przywódcom i osobom sprawującym władzę”. W warunkach amerykańskiego państwa policyjnego oznacza to podporządkowanie się, dostosowanie i poddanie się rozkazom władzy, oraz na bezkrytycznym wykonywaniu poleceń urzędników państwowych.

Wmawianie Amerykanom, by ślepo słuchali rządu lub pokładali wiarę w polityków jest zaprzeczeniem wszystkiego dla czego żył i umarł Jezus.

Jeśli radykalny Jezus — ten, który stanął przeciw Imperium Rzymskiemu, został ukrzyżowany jako ostrzeżenie dla innych, aby nie kwestionowali władzy rządów — ma być przykładem dla naszych czasów, to podejście to musi się zmienić.

Martin Luther King Jr. 

Jak jasno wynika z mojej książki „Battlefield America: Wojna z narodem amerykańskim„, musimy zdecydować, czy pójdziemy drogą najmniejszego oporu — przymykając oko na to, co Martin Luther King Jr. nazywał „złem segregacji i okaleczającymi skutkami dyskryminacji, moralnym zwyrodnieniem bigoterii religijnej i korodującymi skutkami wąskiego sekciarstwa, warunkami ekonomicznymi, które pozbawiają ludzi pracy i żywności, oraz szaleństwami militaryzmu i auto-destrukcyjnymi skutkami przemocy fizycznej” — czy przekształcimy się w nonkonformistów „oddanych sprawiedliwości, pokojowi i braterstwu”.

W kazaniu wygłoszonym w 1954 r. King powiedział, „Ten nakaz, aby nie ulegać, pochodzi [….] od Jezusa Chrystusa, największego nonkonformisty na świecie, którego postawa etyczna stanowi ciągłe wyzwanie dla sumienia ludzkości”.

Musimy odzyskać blask ewangelii pierwszych chrześcijan, którzy byli nonkonformistami w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu i odmówili dostosowania swojego świadectwa do przyziemnych wzorców świata. Poświęcili sławę, majątek i samo życie w imieniu sprawy, którą uważali za słuszną. Było ich liczebnie mało, ale jakościowo byli gigantami. Ich ewangelia położyła kres takim barbarzyńskim praktykom jak dzieciobójstwo i krwawe walki gladiatorów.

W końcu podbili Imperium Rzymskie dla Jezusa Chrystusa…. Nadzieja na bezpieczny i przyjazny dla życia świat ma swój początek w zdyscyplinowanych działaniach nonkonformistów, którzy są oddani sprawiedliwości, pokojowi i braterstwu. Pionierzy przecierający szlaki w ludzkiej, akademickiej, naukowej i religijnej wolności zawsze trzymali się swojego systemu wartości. W każdej sprawie, która dotyczy postępu ludzkości wierzcie w nonkonformistów!

…Uczciwość skłania mnie do przyznania, że niezgoda, która zawsze jest kosztowna i nigdy nie jest wygodna, może oznaczać chodzenie ciemną doliną, utratę pracy lub pytaniem zadanym przez sześcioletnią córkę: „Tatusiu, dlaczego musisz iść do więzienia?” Mylilibyśmy się uważając, że chrześcijaństwo chroni nas przed bólem śmiertelnej egzystencji. Chrześcijaństwo zawsze oznaczało krzyż, który poprzedzał włożenie korony. Aby być chrześcijaninem, trzeba wziąć na siebie swój krzyż, ze wszystkimi jego trudnościami i nieść go, aż ten krzyż zostawi na nas swoje ślady i nas odkupi właśnie przez cierpienie.

Istnieje pilna potrzeba, aby mężczyźni i kobiety odważnie walczyli o prawdę. Musimy dokonać wyboru jakimi ludźmi chcemy być.

Opracowanie na podstawie „From Jesus Christ to Julian Assange: When Dissidents Become Enemies of the State„

Opublikowane w

19 maja Szwajcaria zagłosuje w sprawie wdrożenia kontroli broni palnej narzucanej przez UE

19 maja Szwajcarzy zdecydują w referendum czy ich pokojowo nastawiony kraj przyjmie regulacje zawarte w europejskiej dyrektywie o broni palnej. Nie jest to pierwszy raz, gdy dumni naród szwajcarski głosuje na rzecz ochrony kultury posiadania broni palnej. W 2011 roku szwajcarski elektorat odrzucił restrykcje, który położyłyby kres tradycji posiadania broni palnej w domu i obciążyły przestrzegających prawa obywateli tworzących milicję nowymi wymogami na poziomie federalnym dotyczącymi jej zakupu i rejestracji.

Już w kilka dni po ataku terrorystycznym 13 listopada 2015 r. w Paryżu w teatrze Bataclan Unia Europejska zaproponowała wprowadzenie zmian do europejskiej dyrektywy o broni palnej. European Firearms Directive określa minimalny poziom regulacji dotyczących broni palnej jaki państwa członkowskie UE muszą wprowadzić w życie.

Znowelizowana i zatwierdzona w maju 2017 r. dyrektywa zwiększa restrykcje w zakresie rejestracji i licencjonowania broni palnej. Wprowadzono zakaz dostępu do posiadanej do tej pory legalnie następujących kategorii samopowtarzalnej broni palnej:

Każdy z poniższych rodzajów samopowtarzalnej broni palnej centralnego zapłonu:

a) krótka broń palna, pozwalająca na wystrzeliwanie ponad 21 nabojów bez przeładowania, jeżeli:

(i) mechanizm ładujący o pojemności przekraczającej 20 nabojów stanowi część tej broni palnej; lub

(ii) odłączalny mechanizm ładujący o pojemności przekraczającej 20 nabojów jest do niej wprowadzony;

b) długa broń palna, pozwalająca na wystrzeliwanie ponad 11 nabojów bez przeładowania, jeżeli:

(i) mechanizm ładujący o pojemności przekraczającej 10 nabojów stanowi część tej broni palnej; lub

(ii) odłączalny mechanizm ładujący o pojemności przekraczającej 10 nabojów jest do niej wprowadzony.

Państwa członkowskie UE miały 15 miesięcy na dostosowanie prawa krajowego do większości przepisów europejskiej dyrektywy o broni palnej i 30 miesięcy na dostosowanie się do przepisów dotyczących rejestracji.

Neutralna Szwajcaria nie jest członkiem UE. Jednak kraj ten jest członkiem strefy Schengen – koalicji państw europejskich, które zniosły kontrole graniczne pomiędzy swoimi narodami. Jako członek strefy Schengen, Szwajcarzy są zobowiązani do przestrzegania wytycznych UE dotyczących broni palnej. W trakcie skomplikowanego procesu legislacyjnego, Szwajcarzy zdołali uzyskać niewielkie ustępstwa ze strony UE, umożliwiając sobie zachowanie długoletniej tradycji zezwalania członkom milicji na zatrzymywanie broni po zakończeniu służby wojskowej.

W grudniu 2017 r. szwajcarskie stowarzyszenie na rzecz broni palnej ProTell jasno stwierdziło, że jeśli zajdzie taka potrzeba sprzeciwi się w drodze referendum próbie dostosowania szwajcarskich przepisów do europejskiej dyrektywy. W dniu 28 września 2018 r. obie izby szwajcarskiego Zgromadzenia Federalnego (parlamentu) głosowały nad zmianą krajowych przepisów dotyczących broni palnej w celu dostosowania ich do regulacji UE.

Po tym jak Zgromadzenie Federalne poddało się żądaniom Brukseli, szwajcarscy działacze na rzecz prawa do broni spełnili swoje obietnice. W dniu 17 stycznia społeczny komitet referendalny zebrał niezbędne podpisy w celu poddania sprawy pod powszechne głosowanie w dniu 19 maja. Wyborcy zostaną zapytani, czy popierają („Ja”) poddanie się Parlamentowi UE, czy też nie chcą („Nein”), aby kraj ich przyjął unijne wymogi dotyczące kontroli broni.

Karin Steiner, strzelec sportowy IPSC

Komisja referendalna opracowała kampanię „Nein„, mającą na celu propagowanie pro-strzeleckiego stanowiska w referendum. Kampania „Nein” zyskała szerokie poparcie, w tym poparcie wielu klubów i organizacji sportowych związanych z łucznictwem i strzelectwem, stowarzyszenia ProTell, największej partii politycznej w Zgromadzeniu Federalnym, Szwajcarskiej Partii Ludowej (SVP), oraz organizacji pro-obronnych. Materiały kampanii przedstawiają szwajcarskich strzelców oraz przekonują, że próba dostosowania szwajcarskiego prawa do europejskiej dyrektywy o broni palnej jest zła, złowieszcza dla wolności, bezużyteczna, niebezpieczna i antyszwajcarska.

Kampania referendalna pokazuje, że jest wiele osób w Szwajcarii, które posiadają dogłębną wiedzę na temat istotnej roli, jaką uzbrojona ludność odgrywa w państwie prawa. Na stronie internetowej komisji referendalnej opublikowano notatkę z posiedzenia członka Zgromadzenia Federalnego, Wernera Salzmanna, który powiedział:

Istnieją trzy mechanizmy ochronne, które okazały się skuteczne w historii w zapobieganiu arbitralności państwa i łamaniu praw człowieka: podział władzy, prawo do wolności słowa i prawo do prywatnego posiadania broni.

Wszystkie trzy z tych mechanizmów ochronnych były zawsze obecne w Szwajcarii. Ograniczający rządzących podział władzy jest w Szwajcarii wzmocniony przez prawo do referendum i możliwość zgłaszania inicjatyw obywatelskich. Nie ma czegoś takiego jak cenzura „mowy nienawiści” w Niemczech. A każdy praworządny obywatel, który jest zdrowy na umyśle, mógł zawsze kupić w Szwajcarii tyle sztuk broni i amunicji, ile tylko chciał.

Broszury informacyjne komisji referendalnej wskazują na kilka konkretnych problemów związanych z europejską dyrektywą o broni palnej. Przepisy unijne zamieniłyby prawo do posiadania powszechnie używanej samopowtarzalnej broni palnej w przywilej. Ograniczyłby posiadanie cywilnych wersji broni wojskowej SIG SG 510 i SIG SG 550, które stanowią 80 procent karabinów używanych w sporcie strzeleckim. Osoby hobbystycznie zajmujący się strzelectwem mogłyby zostać rozbrojone, ponieważ nie byłyby w stanie udowodnić konieczności posiadania samopowtarzalnej broni palnej zgodnie z wymaganiami nowego prawa unijnego.

Kampania podkreśla, że nowelizacja europejskiej dyrektywy z 2017 r. to dopiero początek działań UE w zakresie kontroli broni palnej. Artykuł 17 dyrektywy stanowi, że co pięć lat Komisja Europejska musi „przedkładać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania dyrektywy [w sprawie europejskiej broni palnej], w tym praktyczną weryfikację sprawności jej zapisów, w razie potrzeby wraz z wnioskami legislacyjnymi…”.

Źródło: Swiss to Vote on Implementation of EU Gun Controls

Aktualizacja 2019-05-19: Szwajcarzy ulegli dyktatowi UE. Nawet jeśli ten pierwszy krok ma marginalne znaczenie, to rozpoczyna podróż w kompletnie złą stronę.

Opublikowane w

Nazizm i komunizm to dwie strony tej samej monety

W 2016 roku odwiedziłem Muzeum Ludobójstwa Tuol Sleng w Kambodży, które upamiętnia ofiary komunistycznej rzezi w tym kraju.

Wcześniej miałem okazję zwiedzić Dom Terroru, muzeum w Budapeszcie, które upamiętnia okropności, które Węgry przeżyły zarówno w czasie okupacji hitlerowskiej jak i sowieckiej.

Niektóre wystawiane tam eksponaty takie jak na przykład zdjęcie z powstania 1956 r. przedstawiające obalony posąg Stalina podnoszą na duchu.

Pozostałe są wręcz przygnębiające.

W przypadku narzędzi tortur niektóre eksponaty są naprawdę przerażające (można użyć wyobraźni, aby zgadnąć, co komuniści robili ze szklanymi rurkami).

Jeśli pojedziecie kiedyś na Węgry, to Dom Terroru powinien znaleźć się na liście miejsc do zwiedzenia.

Ucieszyła mnie wiadomość, że jest to najczęściej odwiedzane muzeum w Budapeszcie. Nie tylko dlatego, że jest można zobaczyć tam wiele interesujących rzeczy, ale również dlatego, że pomaga ludziom zrozumieć jak bardzo złe są wszelkie formy etatyzmu.

Dom Terroru pokazuje brutalność rządów nazistowskich i brutalność rządów marksistowskich.

Dlatego chciałbym podzielić się kilkoma przemyśleniami na temat wspólnego wątku faszyzmu i socjalizmu.

W listopadzie 2017 roku Brittany Hunter na łamach „Foundation for Economic Education” przedstawiła analizę filozoficznego związku między narodowym socjalizmem a międzynarodowym socjalizmem autorstwa Friedricha Hayeka:

Hayek podkreśla bardzo ważny związek między intelektualistami socjalistycznymi i nazistowskimi, analizując postacie niemieckich zwolenników marksizmu. Hayek wskazuje, że wbrew powszechnej opinii, nazizm nie pojawił się po prostu znikąd i nie zainfekował umysłów posłusznych Niemców. Istniały pewne akademickie korzenie, które wyrosły na glebie myśli socjalistycznej, przekształciły się w filozofię, która wychwalała niemiecką wyższość, a ostatecznie doprowadziły do wojny i pogardy dla jednostki.

Na początku listy wpływowych myślicieli sprzed II wojny światowej, Hayek umieszcza Wernera Sombarta (1863-1941). Oddanego marksistę, który później wychwalał nacjonalizm i dyktaturę. Sombart krytykował Anglików twierdząc, żę stracili wojenne instynkty. Krytykował kulturę angielską za nacisk jaki położyła na niezależność jednostki. Według Sombarta indywidualne szczęście utrudniało społeczeństwom stanie się naprawdę wielkimi. Profesor Johann Plenge (1874-1963) był kolejnym wiodącym autorytetem intelektualnym w dziedzinie myśli marksistowskiej w tamtych czasach. Wojnę z Anglią postrzegał jako konieczną walkę pomiędzy dwiema przeciwstawnymi zasadami: podkreślaniem roli jednostki oraz socjalizmem.

Co ciekawe, wielu filozofów socjalistycznych ostatecznie porzuciło marksizm na rzecz narodowego socjalizmu. Podczas gdy pruski militaryzm był postrzegany jako wróg socjalizmu, Spengler pomógł wypełnić tę lukę. Obie szkoły myślenia wymagają porzucenia indywidualnej tożsamości. Ich światopogląd zbudowany jest na nienawiści i strachu przed jednostką. Jest on również obecny u współczesnych nam ludzi, którzy twierdzą, że są socjalistami. Bo stan do którego dążą można uzyskać jedynie przez całkowite wyeliminowanie indywidualizmu.

Na początku 2017 roku Byron Chiado potwierdził analizę Hayka przedstawioną w książce Droga do zniewolenia, wskazując, że wszystkie formy socjalizmu odrzucają klasyczny liberalizm.

Większa część książki dotyczy argumentacji, że centralne planowanie i interwencjonizm nieuchronnie prowadzą do autorytaryzmu. Autor przytacza na koniec przykłady despotów i tyranów tamtych czasów oraz ukazuje ruch narodowosocjalistyczny jako zbudowany na pogardzie dla liberalizmu.

Sombart, podobnie jak wielu Niemców na początku XX wieku, został zmuszony do opowiedzenia się za wojną pomiędzy Brytyjczykami i Niemcami, ponieważ Brytyjczycy dążyli do osiągnięcia indywidualnego szczęścia, które postrzegał jako chorobę społeczeństwa zbudowanego na komercjalizmie. Laissez-faire był dla niego nienaturalnym anarchicznym porządkiem, który doprowadził do powstania klasy pasożytów i nieuczciwych kupców. Inny marksista, socjolog Johann Plenge również stał się zwolennikiem totalitaryzmu. Totalitaryzmu który pociągał tak wielu marksistowskich przywódców.

Hayek ostrzegał Anglię, że modny wówczas „konserwatywny socjalizm” jest niemieckim towarem eksportowym i nieuchronnie przekształci się w totalitaryzm. Nie była to żadna próba nadania sensacji swojej tezie. Hayek jedynie spokojnie wskazywał, że taki właśnie rodzaj rządów zapanuje w społeczeństwie, które odrzuca liberalizm na rzecz centralnego planowania.

Amen. Przerośnięty rząd jest rządem przymusu, bez względu na to jaką etykietę mu przypniemy.

Dlatego jeśli cenimy prawa jednostki i społeczeństwo obywatelskie powinniśmy popierać libertarianizm (który Hayek nazwałby klasycznym liberalizmem) jako właściwą filozofię rządzenia.

P.S. Kilka lat temu odwiedziłem również Muzeum Solidarności w Polsce. Może przygotuję kiedyś przewodnik po okropnościach totalitaryzmu.

Źródło: Nazism and Communism Are Two Sides of the Collectivist Coin

Opublikowane w

Finlandia – implementacja Dyrektywy UE w sposób podkreślający specjalne znacznie obrony terytorialnej i strzelectwa sportowego

19 marca 2019 fiński parlament przyjął rządową propozycję zmiany ustawy o broni palnej (Firearms Act) i ustawy o obronie terytorialnej (Voluntary National Defence). Zmiany te związane są z dostosowaniem fińskiego prawa do wymagań stawianych przez Dyrektywę o Broni Palnej Unii Europejskiej (EU Firearms Directive).

„Zmiany te zapewnią bezpieczeństwo obywateli, a jednocześnie umożliwią kontynuowanie treningu strzeleckiego, kolekcjonowanie broni palnej i funkcjonowanie obrony terytorialnej. Dostosowanie Dyrektywy UE do fińskiego prawodawstwa wymagało ogromnej pracy, ale udało się zdefiniować działalność organizacji pro-obronnych jako podstawę do odstępstwa w zakresie nabywania i używania broni. Działalność tych organizacji zostanie trwale umocowana w nowych ramach prawnych zgodne ze standardami europejskimi, jednocześnie zapewniając im specjalne traktowanie, tak jak zawsze miało to miejsce w Finlandii” – powiedział minister spraw wewnętrznych Kai Mykkänen.

Zmieniono definicje kategorii broni palnej i przepisy dotyczące pozwoleń na broń w celu zapewnienia zgodności z Dyrektywą. Celem zmian było zapobieżenie przedostaniu się szczególnie niebezpiecznej broni palnej i jej części składowych w niepowołane ręce bez stwarzania trudności w rekreacyjnym wykorzystaniu broni palnej oraz dla działania organizacji pro-obronnych. Organizacje te wyróżniają Finlandię na tle innych krajów europejskich.

Zmiany wprowadzane przez Dyrektywę UE w sprawie broni palnej są związane z aktami terrorystycznymi mającymi miejsce w Europie w ostatnich latach. Ich sprawcy wykorzystywali różne rodzaje broni, w tym samopowtarzalną broń palną. W wyniku dostosowania prawa do wymagań dyrektywy niektóre rodzaje broni palnej, takie jak broń samopowtarzalna, zostały klasyfikowane jako broń kategorii A, co oznacza, że są one zakazane. Innymi słowy, niektóre rodzaje broni, które wcześniej były klasyfikowane jako broń kategorii B i dostępne pod warunkiem uzyskania zezwolenia, zostały obecnie przeniesione do kategorii A.

Broń palna kategorii A dozwolona w szkoleniach strzeleckich

Państwa członkowskie UE mogą podjąć decyzję o udzieleniu zezwolenia na nabycie i posiadanie zakazanej dyrektywą broni, na przykład do celów obrony terytorialnej oraz dla muzeów, kolekcjonerów i strzelców sportowych. Opcja ta została wykorzystana w fińskim prawie.

Fińskie Krajowe Stowarzyszenie Szkoleń Obronnych (National Defence Training Association of Finland) może otrzymać licencje na niektóre rodzaje broni sklasyfikowane w kategorii A w dyrektywie, jeżeli będzie ona wykorzystywana w szkoleniach strzeleckich służących zapewnieniu gotowości wojskowej. Również organizacje pro-obronne i sportowe mogą nabywać broń kategorii A na potrzeby treningu strzeleckiego.

Co więcej, członkowie organizacji pro-obronnych mogą otrzymać indywidualne licencje na broń kategorii A jako broni niezbędnej do praktykowania strzelectwa. Natomiast strzelcy sportowi mogą otrzymać licencję na samopowtarzalną broń długą i krótką wyposażoną w magazynki o dużej pojemności. Nie będzie można jednak udzielać specjalnych zezwoleń na inną broń bardzo niebezpieczną, taką jak materiały wybuchowe lub zmodyfikowana broń samoczynna.

Szczególne wyjątki dla magazynków o dużej pojemności

Magazynki o dużej pojemności (zwane w Dyrektywie „loading devices” 🤣), stosowane w broni samopowtarzalnej, będą podlegały obowiązkowi uzyskania zezwolenia. Skutki tej zmiany zostaną zminimalizowane poprzez fakt, że pozwolenie nie będzie miało zastosowania do magazynków, które zostały wyprodukowane dla jakiegokolwiek modelu broni automatycznej, która została wyprodukowana po raz pierwszy przed 1946 r. i której nie można przekształcić w broń automatyczną. Takie „urządzenia załadowcze” będą traktowane jako pamiątki. Należą do nich magazynki do broni takiej jak”karabin maszynowy Suomi KP/-31″, „lekki karabin maszynowy Emma” i „lekki karabin maszynowy Lahti-Saloranta”.

Potrzeba uzyskania zezwolenia nie ma również zastosowania do magazynków, które stały się niezdatne do użytku lub których pojemność została trwale ograniczona. Dalsze przepisy dotyczące trwałego uniemożliwienia działania „urządzeń załadowczych” lub ich związanych z nimi ograniczeń zostaną ustanowione w rozporządzeniu przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych z chwilą wejścia w życie ustawy.

Dyrektywa UE w sprawie broni palnej weszła w życie w dniu 13 czerwca 2017 r. Prezydent Finlandii zatwierdzi niebawem związane z nią zmiany w prawie krajowym, które mają wejść w życie jak najszybciej.

Źródło: Amendments to the Firearms Act officially confirm the special status of reservist activities