Schemat działania przestępców

Dobrym ludziom czasem przydarzają się złe rzeczy. Ataki terrorystyczne, włamania do domu, strzelanina na ulicy, przestępstwa komputerowe, porwania dzieci czy zabójstwa, to smutna rzeczywistość. Możemy je zaakceptować i spróbować jakoś im zaradzić, lub zaprzeczać faktom, udawać, że nie istnieją i stać się ofiarą.

badguy

John Adams, drugi prezydent USA powiedział kiedyś: „Fakty są uparte; jakiekolwiek by były nasze życzenia, poglądy, lub przekonania, nie mogą one zmienić stanu faktycznego…”. Ci, którzy akceptują fakt, że złe rzeczy przydarzają się również dobrym ludziom są o krok bliżej od pozostałych, aby sobie w trudnej sytuacji poradzić.

Jeśli zaś chodzi o radzenie sobie z prawdziwym fizycznym zagrożeniem — sytuacjami z natury takich gdy na przykład jakiś facet podchodzi do ciebie na stacji benzynowej i prosi o jałmużnę, czy znalezienie się w samym środku ulicznej strzelaniny — wszystko wtedy sprowadza się do przejęcia kontroli. Albo jesteś w stanie zapanować nad sytuacją, albo też sytuacja cię przerośnie. Aby odeprzeć jakiekolwiek zagrożenie musisz najpierw wiedzieć, jak przejąć nad nim kontrolę. Ważnym pytaniem jest więc: w jaki sposób radzić sobie z ewentualnym zagrożeniem?

Krok pierwszy do zrozumienia jak kontrolować bieg wypadków jest wiedza jak zwykle wygląda atak. Aby kontrolować samochód, musisz posiadać informacje jak nim ruszyć i go zatrzymać, jak nim kierować i jak nim cofać. Bez tej podstawowej wiedzy nie umiałbyś sprawować kontroli nad ważącym półtorej tony blaszanym pudłem na kołach. Podobnie jest w przypadku wiedzy o sytuacjach kryzysowych.

Nigdy nie wiemy, kiedy zdarzy się nam coś niebezpiecznego, ale na pewno możemy przygotować się na pojawienie pewnych sytuacji. Wiedza o tym co i jak potencjalnie może się zdarzyć może pozwolić ci przejąć kontrolę nad sytuacją i zażegnać niebezpieczeństwo.

Film oglądany milion razy
Na pewno zdarzyło ci się zacząć oglądać film, którego wcześniej nie widziałeś, tuż pod jego koniec. Czy byłeś wtedy w stanie zidentyfikować kto jest kim? Czy mogłeś odgadnąć scenariusz i co wydarzyło się wcześniej? Czy domyślałeś się jakie będzie zakończenie? Oczywiście, że nie. Jeśli zaczniesz coś obserwować w środku akcji, to trudno jest wyciągnąć dobre wnioski o przebiegu całości zdarzenia.

Teraz przypomnij sobie jakiś film, który oglądałeś wiele razy, np. „Ojca Chrzestnego”. Nie tylko wiesz kto jest kim, jaki jest główny wątek i wątki poboczne filmu, ale znasz nawet na pamięć fragmenty dialogów. Ze 100 procentową pewnością wiesz co się wydarzy. Tak samo jest w przypadku działań terrorysty, drapieżnika czy oportunisty.

Zły człowiek musi postępować według pewnych reguł, żeby osiągnąć sukces. Musi postępować według utartych schematów zupełnie jak aktorzy w oglądanym n-ty raz filmie. Twoją misją, jeśli się na to zdecydujesz, będzie pokrzyżować plany atakującego—nazywijmy je roboczo „Strategią Przestępcy”.

Fazy ataku
Każdy drapieżnik najpierw wyszukuje sobie ofiarę. Nic nie może zrobić dopóki jej nie znajdzie. Poszukiwania wcześniej czy później kończą się sukcesem. Te dwie fazy—szukanie i wybór ofiary—zawsze mają miejsce w tej kolejności. Nie można kogoś znaleźć wcale go nie szukając.

badguy1

Następnie drapieżnik zaczyna śledzić swoją ofiarę. Musi obserwować cel przez jakiś czas aby upewnić się, że jest warty uwagi. Może tym celem będziesz ty, a może nie. Jak już podejmie co do ciebie decyzję, to będzie kombinował jak się teraz do ciebie zbliżyć. Powtórzę jeszcze raz, te kolejne kroki—szukanie, wybór i śledzenie—muszą być przeprowadzone w takiej właśnie kolejności. Jeśli na tym etapie napastnik zdecyduje, że jednak atak na ciebie nie jest wart włożenia weń wysiłku, to zrezygnuje.

Po wyszukaniu, wyborze i śledzeniu ofiary, przestępca zaczynie się do ciebie zbliżać. W końcu, ale zawsze dopiero po wykonaniu pierwszych opisanych trzech kroków, uda mu się zająć pozycję dogodną do przeprowadzenia bezpośredniego ataku.

W świecie wywiadu nazywane jest to fazami ataku: poszukiwanie, wybór, śledzenie, zbliżenie się i uderzenie. To właśnie jest „Strategia Przestępcy”—wykonanie w odpowiedniej kolejności wszystkich pięciu kroków. Przestępca musi się takiego scenariusza trzymać tak samo jak każdy drapieżnik chcący upolować ofiarę. Inaczej nie uda mu się osiągnąć celu.

No dobrze—wiesz już jaką strategię ma przestępca i jak ją wdraża. Dzięki temu możesz przejąć kontrolę nad nią w dowolnym momencie. Wszystko co musisz zrobić, to przerwać w dowolnym punkcie cykl o którym mowa.

W pierwszej fazie atakujący zawsze szuka łatwej ofiary. Szacuje ryzyko do potencjalnych korzyści z napadu. Jeśli twoje zachowanie wskazuje, że będziesz łatwym celem, to przejdzie do fazy drugiej — uzna cię za dobry cel.

Jednym ze sposobów na zapobieżenie tej fazie scenariusza jest po prostu nie pojawianie się w złych miejscach o złej porze, np. nie wybieranie się do sklepu w podejrzanej okolicy w środku nocy, zostawiwszy samochód z włączonym silnikiem, otwartymi oknami czy drzwiami, i z banknotami wypadającymi z kieszeni.

badguy2
Zawsze bądź czujny i jeśli zauważysz, że ktoś cię obserwuje, to zrób coś by wiedział, że ty również go zauważyłeś.

Jeśli napastnik zobaczy podobną scenkę, to na pewno przykuje to jego uwagę i wzbudzi zainteresowanie twoją osobą. Jeśli kontynuując obserwację jego przypuszczenia się potwierdzą, bo np. będziesz pochłonięty swoim smartfonem, to staniesz się celem.

Gdy już dokona wyboru, będzie chciał śledząc cię się upewnić, że jesteś wart włożenia wysiłku w atak. Jeśli twoje zachowanie będzie wskazywało na ignorowanie otoczenia, na przykład poprzez słuchanie muzyki przez słuchawki, to w ten sposób potwierdzi to jego przypuszczenia. Od teraz będzie zastanawiał się już tylko jak cię podejść.

Na tym etapie ciągle jeszcze możesz pokrzyżować mu plany—wystarczy, że zaczniesz zwracać uwagę na to co się wokół ciebie dzieje.

Odłóż telefon na 5 sekund. Skieruj swoją uwagę na najbliższe otoczenie. Oceń sytuację i podejmij decyzję co dalej bazując na tym co zauważyłeś. Jeśli na tym etapie obserwujący zauważy, że go spostrzegłeś, to nie będziesz już łatwym celem i popsujesz jego plany.

Jeśli jednak pozostanie niezauważony, to będzie się do ciebie zbliżał, i jeśli dalej będziesz nieświadomy całej sytuacji, to uderzy (faza piąta). Wystarczy jedno spojrzenie na niego, zaznaczenie choćby mową ciała, że się go dostrzegło. Zmusi go to do rozejrzenia się za łatwiejszą ofiarą. A na pewno takie gdzieś są.

Jeśli wiesz już jak wygląda scenariusz działania przestępców, to masz szansę przerwać niekorzystny dla siebie bieg zdarzeń. Jeśli zareagujesz w jakikolwiek sposób, to popsujesz atakującemu plany.

Pokrzyżuj napastnikowi plany
Są na to trzy proste sposoby:

  1. Nie narażaj się na niepotrzebne niebezpieczeństwo, np. nie wychodź do sklepu otwartego 24h/dobę w środku nocy.
  2. Nie wyglądaj na łatwą ofiarę, np. z wypadającą z kieszeni gotówką, idąc ulicą pijany, itp.
  3. Spraw, żeby przestępca uznał cię za trudny cel.

Pamiętaj, że atakujący musi przejść po kolei przez wszystkie kroki „Strategii Przestępcy”, jeden po drugim i we właściwej kolejności. Wystarczy, że na jednym z etapów coś pójdzie nie tak, że jego plany wyjdą na jaw, a przejmiesz wtedy kontrolę nad biegiem wydarzeń. Pokrzyżuj mu plany, a powstrzymasz zagrożenie. Jest to naprawdę łatwe gdy już wiesz w jaki sposób to wszystko działa.

Opracowanie na podstawie The Blueprint of a Criminal Attack.

Jamajka: raj bez broni

Bob Marley. Cool Runnings. Montego Bay. Reggae. Rum. Wszystkie te nazwy związane są z Jamajką. Również słowa przeboju zespołu UB40 “Oh Kingston Town, the place I long to be,” i powszechne opinie o tych tropikalnych wyspach na Karaibach przywodzą na myśl skojarzenia z rajem.

jamajka

Jednak tamtejsza rzeczywistość przypomina piekło, jeśli wziąć pod uwagę stan do jakiego doprowadziły przepisy delegalizujące posiadanie broni. Jak na dzisiejsze standardy są one jednymi z najbardziej drakońskich na świecie. Obywatel musi podać ważne powody, dla których ubiega się o pozwolenie. Sam proces uzyskania go jest żmudny i drogi. Z tego powodu na posiadanie broni stać na Jamajce tylko bogatą i wpływową elitę.

W latach 70-tych w wyniku działań podjętych przez władze Jamajka stała się rajem bez pistoletów. Ówczesny premier Michael Manley pod wpływem narastającej fali przestępstw wprowadził dwa przepisy, które miały rozwiązać problem:
1. Uchwałę o zwalczaniu przestępczości (Suppression of Crime Act).
2. Uchwałę wprowadzającą szybkie sądy w sprawach związanych z bronią (Gun Court Act).

Pierwszy z nich wprowadził współdziałanie sił policji i wojska w celu odebrania obywatelom wszelkiej broni palnej: wojsko blokowało dany obszar, a policjanci wkraczali do okrążonych domów i konfiskowali znalezioną tam broń i amunicję.
Drugi z wprowadzonych przepisów wprowadzał tajne sądy przy drzwiach zamkniętych i bez ławy przysięgłych. Co do zasady, skazani na dożywocie przez taki sąd nie mogli ubiegać się o wcześniejsze zwolnienie.

Inaczej mówiąc: jeśli zostaniesz aresztowany i oskarżony o popełnienie jakiegokolwiek domniemanego przestępstwa związanego z bronią palną, możesz zostać wysłany do więzienia na resztę życia, bez możliwości zwolnienia, na podstawie wyroku skazującego opartego wyłącznie na zeznaniach policjanta. Bez żadnych dowodów, że dopuściłeś się przestępstwa.

Jak bardzo orwellowskie wam się to wydaje?

Cała ta parodia, która w całości podważała samą koncepcję praw obywatelskich, była pomysłem człowieka, który wygłaszał takie oto mądrości: „To będzie długa wojna. Żaden kraj nie może wygrać wojny z przestępczością w ciągu jednej nocy, ale w końcu ją wygramy. Zanim z nimi skończymy, jamajski bandyta będzie żałował, że kiedykolwiek słyszał o takich rzeczach jak pistolet. W tym społeczeństwie nie ma miejsca na broń, ani teraz, ani w przyszłości”.

Dziesiątki lat później możemy przyjrzeć się sytuacji na Jamajce i ocenić, czy wojna wydana przestępczości przez premiera Manleya (a tak naprawdę wojna przeciw dostępowi do broni) przyniosła jakieś efekty. Liczba zabójstw wzrosła w samym 2015 roku o 20 procent i wynosi obecnie 45 morderstw na 100 000 osób. Jamajka ma wątpliwy zaszczyt znalezienia się na szczycie listy krajów o najwyższym wskaźniku morderstw na Ziemi na pozycji piątej.

Liczba zabójstw na Jamajce w 1973 roku, czyli przed wprowadzeniem przepisów, wynosiła 11,5 na 100.000 mieszkańców. W trzy lata po wprowadzeniu zakazów, współczynniki morderstw prawie się podwoił do 19,5. Do roku 1980 liczba zabójstw wzrosła prawie czterokrotnie do 41,7. W 2007 roku osiągnęła szczyt: 59,0 na 100.000 mieszkańców. Podsumowując, po odebraniu prawa do broni cywilom, Jamajka w ciągu zaledwie 6 lat doświadczyła niemal czterokrotnego wzrostu wskaźnika zabójstw. I wskaźnik ten utrzymuje się od tamtego czasu na bardzo wysokim poziomie.

Pomimo wprowadzonego zakazu posiadania broni, wspieranego przeszukaniami i konfiskatą, współczynnik zabójstw na Jamajce jest jednym z najwyższych na świecie i nadal rośnie. Oczywistym jest zatem stwierdzenie, że niezwykle represyjna polityka kontroli dostępu do broni dla cywili, przyjęta przez Jamajkę w 1974 roku, w żaden sposób nie wpłynęła na zmniejszenie się liczby morderstw. W rzeczywistości, rozbrajając praworządnych Jamajczyków i odbierając im możliwość obrony przed przestępcami, wprowadzony w 1974 zakaz miał dokładnie odwrotny skutek: trwały i astronomiczny wzrost wskaźnika zabójstw.

Ograniczenie dostępu do broni dla obywateli po prostu nie działa. Zamienia ich w łatwy cel ataku. W żaden sposób nie chroni przed kryminalistami, których żadne prawo nie powstrzyma przed popełnieniem przestępstwa. Jeśli wyjmiesz spod prawa broń, tylko wyjęci spod prawa będą ją mieli. A rzeka krwi popłynie jeszcze szerzej.

Opracowanie na podstawie „Jamaica: Gun Control Paradise